Çocukların yetiştirilmesinde anne babalara hangi sorumluluklar düşüyor?
Bu konuda âcizane bir tespitim var. Asıl problem çocuklarda değil, yetişkinlerde. Bugünün
dünyasında, biz çocuklarımızın dünyalarına doğsaydık, yani onların yerinde olsaydık ne
yapardık?..Bunu düşündüğümüzde daha iyi anlarız ki, çocukların işi gerçekten çok zor…
Anne babalara düşen öncelikli sorumluluk, çocuklarına güzel örnek olabilmeleri. Ama bu
kolay değil, sabır istiyor, yerinde zevklerinden fedakârlık istiyor, gayret istiyor. Zor ama
sonuçlarını görmeye başladığınız zaman da çok zevkli, bütün yorgunluğunuzu alıveriyor.
Başka? Onlara, İş işten geçme raddelerine gelmeden zamanında zaman ayırmak. Onların
her birini, -miş gibi yaparak değil, samimiyetle ciddi bir muhatap olarak görüp,onlara
saygı, sevgi göstermek ve bunu onlara yakinen hissettirmek… Aile ortamını, olumsuz
cazibe kaynakları karşısında,çocuklarımız için cazibe kaynağı hâline getirmek…Evde ve
dışarıda, yani değişik aile ortamlarında, ailece hep birlikte,hoşlarına gidecek ve onları
geliştirecek, ilginç ve faydalı, hayat içinde fonksiyonel çeşitli uygulamalar yapmak.
Çocuklarımızın en çok neye ihtiyacı var?
Çocuklarımızın en çok, ciddî muhatap alınarak, sevgi ve ilgiye ihtiyaçları var. Bakın, Kur’ân,
peygamberlerin (as) diliyle çocuklara nasıl hitap ediyor; “Yavrucuğum!”, “Oğulcuğum!”
diyor. Peygamber Efendimiz Aleyhissalâtü Vesselâm çocuklara, hitap tarzına varıncaya
kadar her şeyiyle sıcak bir yaklaşım sergiliyor. Sonra kısaca öğüt veya tavsiyede
bulunuyor. Sonra tavsiyesinin sebebini veya sonucunu kısaca açıklıyor. Yani onu ciddî bir
muhatap olarak aldığını her şeyiyle gösteriyor. Çocuğu sevgi ve saygı göstererek ciddî bir
muhatap olarak almak, onun üzerinde olağanüstü etkileyici bir yaklaşımdır. Bunu
yaptığında çocukları en çok etkileyecek kişiler ise önce anne-baba, sonra da
öğretmenleridir.
Dîlhane’nizde yer edinmiş bir vecizeyi bizimle paylaşır mısınız?
“Çocuklarınızı, kendi zamanınıza göre değil, onların yaşayacakları zamana göre yetiştirin.”
(Hz. Ali)
Kıymetli vaktinizi bize ayırdığınız için teşekkür ederim.
Ben de size teşekkür ederim kardeşim.
57