sevi’ye gelenler
İnsanlar, birbirlerinin kanını döküyorlar. Hem de
Allah yolunda. Ve biz, o görüntüleri izliyor, o resimlere
bakıyor, nefretle doluyoruz. Nefret söylemleri, yapılan
eylemlerden daha korkunç ve ürkütücü de olabiliyor. O
zaman şöyle düşünüyorum; eleştiren insanlar ellerine o
silahı alsalar sanki aynını yapabilecek potansiyelde... Bu
öfkeyi, kini, nefreti nasıl değerlendiriyorsunuz?
Allah adına nefret. Sevgi adına şiddet. Yaşanılanlar kurgusal bir senaryo değil bizzat
hakikat. Yeryüzü bir kan gölüne dönüştü. Üstelik inanç adına yapıldı bütün bunlar.
Elinde roket atar tetiğe basan adam “Allahüekber” diyor. Roketin hedefinde bir camii
var. Camiide roket yiyen cemaat, “Allahüekber” diyerek namaza duruyor. Bu neyin
cihadı, Bu öfke hangi şeytanın ıslığı?
Sokakta öfke, adliyede öfke, okulda şiddet, evde kavga… Önceden kavgaların bir
bahanesi olurdu. Şimdi kavgalar bile bahanesiz. Trafik bir nimetten çıktı, insanların sinir
ve öfkesini boşalttığı alan oldu. Spor eğlence ve keyiften çıktı, insanların birbirine diş
bilediği, yumruk sıkmaya hazır olduğu öfke gösterisi haline geldi.
Yüreğine küs bir insanı kendisine
hatırlatacak ve onu içsel yolculuğa
çıkaracak tek çare: Tasavvuf.
38