Ashraf Fayadh
Σαν πέφτει η βροχή, γιορτή μας θυμίζει
Την γλύκα του νόστου, στον νότο ταξίδι
Τρέχουν παιδιά και κύκνοι πετάνε
Πέφτει σταλιά κι εγώ δεν λυπάμαι
Ήταν μια μπόρα πολλά μου'χε τάξει
Κι ακόμα στις τσέπες τα έχω φυλάξει
Τον ήλιο τ'αστέρια σκόρπια σε φύλα
Στο πάτωμα όλα τα έχω πετάξει
Γυμνός μες στης μέθης περίσσια μανία
Χτυπάω τα χέρια σε άχρωμους τοίχους
Μα λέω αστεία κι όχι έναν θρήνο
Ίσως γελάω κι εγώ σαν εκείνον
Κριστιάν Νίρκα