Magazine Coachend Vlaanderen
21 Maart 2014
Wat maakt dit concept zo sterk?
En daarmee bedoel ik vooral: wat maakt dat de vrijwilligers van elke organisatie zo
hard geloven in hun eigen systeem? Want geloof me vrij: zo goed als elke vrijwilliger
verdedigt vol vuur zijn manier van vrijwilligersbegeleiding.
De vrijwilligers van VDS willen vooruit. Hun systeem van ondersteuning is heel
ambitiegericht, je bent er actief bezig met het vergroten van je eigen vaardigheden.
Bij scouting ben je meer bezig met het proces, met het kritisch denken over je eigen
denken en handelen. Je leert er stilstaan bij de gevolgen van je gedrag als begeleider.
Beide visies hebben hun waarde, aan jou om er over te oordelen.
Besluit
Beide organisaties hebben coaching geïntegreerd in hun dagelijkse werking. Helaas
hebben ze niet alle aspecten van coaching meegenomen. Nu klinkt er veel als
coaching, maar is het eigenlijk niet. Vrijwilligers met echte coachingsvragen krijgen
nu eerder een mentor of expert dan een coach. We krijgen nu ook hele generaties
vrijwilligers die denken te weten wat coaching is, of die denken te kunnen coachen.
Sorry jongens, maar komen vertellen over jouw ervaringen of hoe jij denkt dat het
probleem opgelost moet worden, dat is geen coaching.
Het is nu aan het jeugdwerk om de uitdaging aan te gaan en hun coachingsbeleid te
analyseren. Wat is coaching en wat niet? Waar kan coaching een verschil maken? En
vooral: waar hebben onze vrijwilligers nood aan?
Stefanie Van Hoof geeft al meer dan 7 jaar vorming
bij Scouts en Gidsen Vlaanderen, zowel aan leiding
als aan cursusbegeleiding. Haar stokpaardje is al
enkele jaren om het concept van coaching op een
juiste manier in de organisatie te verankeren. Na
omzwervingen in de reclamewereld en het
speelpleinwerk, werkt ze nu als
vormingsmedewerker bij de Vlaamse
Scholierenkoepel, waar ze leerlingen ondersteunt in
participatie op school.
Vragen, opmerkingen of grootse meningverschillen: Stefanie Van Hoof
33.