Magazine Coachend Vlaanderen
21 september 2013
ACT: Een eerste indruk.
Mijn eerste kennismaking met ACT
Enige tijd geleden heb ik een 6 daagse workshop gevolgd over ACT Acceptance and Commitment
Therapy.
Ik was deze naam toevallig tegengekomen op teletekst en besloot er even op te surfen. Al gauw vond
ik de ACT academie die deze opleiding verzorgt. Ik werd helemaal enthousiast toen bleek dat de
opleiding 6 dagen duurde en er geen voorwaarden waren om deze te volgen. Met voorwaarden bedoel
ik: minstens x aantal klanten per week, dit of dat diploma en al minstens x aantal jaar een eigen
praktijk. Ik dacht eerst dat het een ‘gemakkelijk workshopje’ zou worden. En ik kon er zelfs educatief
verlof voor aanvragen. En als de staat zoiets geeft, kan het toch niet zo slecht zijn,hé?
De opleiding
De eerste drie dagen gaf al een goed beeld van ACT. Lijden wordt daar als normaal beschouwd. Iets
waar ik zelf nog nooit heb bij stilgestaan, maar als je er over nadenkt…….iedereen heeft wel eens last
van angst, of paniek of gedachten die maar niet uit je hoofd willen.
Het gaf een heel andere kijk op mijn klanten. Er werd duidelijk gemaakt dat deze therapie op de
gedragstherapie en RFT steunt en dat er jaren onderzoek is uitgevoerd naar de werking. Er werd ook
gemeld dat het mindfulness based was.
‘Lap, daar gaan we dan zweven’, dacht ik. Maar nee. Iedere dag (en na de
lunch) begon met wat sommigen noemen meditatie, maar wat ik noem: een
tot rust en aandacht komen. Voor mij is mediteren zoiets als een
boeddhistische monnik in kleermakerszit uren op een matje zitten met
wierook langs alle kanten. Hetgeen ik daar meemaakte was meer een
begeleide meditatie, waar je met je ogen dicht zit te luisteren naar de
instructies om je tot rust en aandacht te brengen.
Het mindfulnessgedeelte was (in mijn ogen) niet zweverig. Zelfs in de
verschillende filmpjes die door enkele Amerikaanse ACT therapeuten werden uitgevoerd, kwam er
geen zweverigheid aan te pas. Nee, er werd moeite genomen om de klant tot rust en bedaren te
brengen op een redelijk korte tijd. OK, het was een rollenspel, maar de vergelijking tussen de filmpjes
en de live versie lagen niet ver uit elkaar.
Na een week kwamen de volgende drie dagen aan bod. Het werd een uitdieping van wat er de eerste
drie werd verteld met heel veel theorie en heel veel praktijkoefeningen.
Als je geen therapeut/psycholoog/counselor/… zou zijn, zou het praktijkgedeelte moeilijker zijn
geweest. Je diende zoveel mogelijk je eigen casussen te gebruiken voor de praktijkoefeningen.
Iemand zonder zou het dus niet simpel hebben.
Er werd meermaals gemeld dat je ACT niet zomaar op enkele dagen kan leren. Het vergt training en
oefening, lectuur er op nagaan. De organisatie geeft tevens veel mogelijkheden tot bijscholing. Dat je in
het begin (of zelfs later) technieken uit andere therapieën gebruikt kan geen kwaad. Ook werd er
eerlijk geantwoord op de vraag of je alles met ACT kon oplossen. Dit antwoord was ‘neen’. Het
voorbeeld dat werd gegeven was de Borderlinestoornis. Deze zou eerst het best met een andere
therapie worden aangepakt om later ACT te kunnen gebruiken.
10.