Leven is COMMUNICEREN is Leven De Kracht Van Woorden | Page 12

In plaats van extra-aandacht te eisen, kunnen we die ook krijgen door weglatingen: De cliënt moet dan
zelf extra dieptestructuren activeren om volledig te begrijpen wat we zeggen. Vooral grammaticaal
onjuiste weglatingen, het gebruik van onvolledige of onvoltooide zinnen dus, maximaliseren de
betrokkenheid van de cliënt. Zeker wanneer bovenop ook nog eens dubbelzinnigheid het gevolg is !
Ook door nominalisatie, dat is : werkwoorden vervangen door voornaamwoorden, neemt men informatie
weg uit de zin, die de cliënt zelf zal proberen aan te vullen.
In plaats van : "Je zal beseffen dat hiervoor een krediet aanvragen voor hem de beste oplossing is" luidt het
dan : "het besef dat een krediet dé oplossing is".
Beeldspraak, sprookjes en fabels en schendingen van de selectiebeperkingen
die wij normaal inbouwen eisen de aandacht van de onderbewuste
denkprocessen van de cliënt eveneens op.
vb: de man dronk de steen, de boze bloem
zei ...
Dit zijn zaken die normaal niet kùnnen.
Bij gepast gebruik zullen zij de cliënt verwarren, hem aanzetten tot
het vinden van passende diepte-structuren (wat bedoelt hij daar
allemaal mee ? refereert hij naar mij ? of naar wie anders ?)
Wordt in dezelfde zin, of juist ervoor (of erna) naar de cliënt
gerefereerd voor iets anders, dan kan hij het gezegde rechtstreeks op
zichzelf betrekken.
Dubbelzinnigheden in klank, zinsbouw, spraakkundige betekenis,
... verplichten de cliënt tot actieve deelname aan het communicatieproces.
Vb :
Evenveel en even veel; licht (kleur ? gewicht ? ligt ?)
Leiden/lijden moet/moed een pak (doos ? kostuum ? slaag ?)
Wie de dief besteelt moet oppassen; wie bezoekt de familie ?
Ik spreek tegen U als kind (gij of ik ?)
Ik merk wel dat U ervan houdt zorgvuldig uw aandacht op ...
Wat zijn de gevolgen van dit alles ?
1. De cliënt neemt aktief deel aan het communicatieproces (want hij is constant o