Leven is COMMUNICEREN is Leven Als ELK Woord Telt | Page 68

een vereniging, sommigen noemen zich president van een land. Hoe dan ook, de kern van het leren
dat nodig is om deze structuren in stand te houden, is de taal die we vanavond achter ons zullen
laten. Een taal die over mensen oordeelt als goed / kwaad, juist / fout en een taal die straf en beloning
goedkeurt en de mens het recht ontzegt op een vrije keuze.
Als je wilt dat 10.000 jonge mensen naar verre landen vliegen om andere mensen te vermoorden,
dan moet je ze op een bepaalde manier opvoeden: In scholen gewen je ze aan autoriteiten die
wolfstaal gebruiken, je laat hen geloven dat de autoriteiten weten wat goed is. En dan krijg je
medailles en beloningen van de autoriteiten... oh ja, laat hen ook nog televisie kijken tussen 19 en 21
uur, gedurende hun kindertijd en jeugd, want de meeste programma's gaan over een held die iemand
in elkaar slaat of iemand vermoordt. Dus, met 18 jaar vinden we het normaal om iemand te
vermoorden, als de autoriteit zegt dat het een slechterik is.
Soms wordt een meer op punt gestelde wolfstaal gebruikt. Er wordt dan niet meer gezegd dat iemand
slecht is, er wordt gezegd dat het een terrorist is: de goeden vechten voor de vrijheid, de slechten zijn
terroristen. En zo krijg je de beminnelijkste van alle jonge mensen ertoe om andere mensen te
folteren en te doden. Maar ze moeten al van kleins af aan zo opgevoed zijn om dat te doen.
In scholen wordt gesteld dat leraars weten wat juist is, in de familie wordt er geleerd dat de ouders
weten wat juist is. En dan, als kinderen dat soort opvoeding krijgen, denken ze: “De president weet
wat juist is, wat het is een goede burger te zijn, te gehoorzamen en slechte mensen af te maken”.

GC toont ons, hoe we eerlijk kunnen zijn zonder kritiek te
leveren.
Ik stelde aan enkele leraars het gevaar voor van een taal die mensen veroordeelt. Ik toonde hun het
gevaar van woorden als juist /fout, normaal /abnormaal, passend /ongepast... iedere taal waarmee we
over iemand anders of onszelf oordelen.
De leraars waren zeer van streek en vroegen: "Hoe kunnen we onderwijzen zonder onze studenten te
zeggen, dat wat ze doen juist of fout of goed of slecht is?. Het is ons werk om studenten te
beoordelen... hoe kun je opvoeden zonder te beoordelen?"
Ik antwoordde: ik ben voor beoordeling; maar een beoordeling, die leren ondersteunt in plaats van te
ondermijnen door alles te beoordelen als juist of fout, goed of slecht, egoïstisch of altruïstisch.
Laat ons nu eens zien, wat we vanavond allemaal achter ons gelaten hebben:
in korte tijd hebben we ieder soort van kritiek en verwijten uit onze taal geveegd, ieder soort van lof en
complimenten, geen schuldgevoelens meer en geen straf... Voel je je niet een heel stuk lichter
zonder dat allemaal in je bewustzijn?

68