Թվային դաշտի անսահման թվացող հնարավորությունները,
թերևս, “անեծք” են ստեղծագործական գործընթացի համար մի
շարք պատճառներով:
Առաջին հերթին, ժամանակակից թվային դիզայնի և դիզայնի
արտադրության ոլորտը մերօրյա տեխնոլոգիական դաշտի
համակցությամբ ընդունակ է անսահման բարդ սիստեմների
սինթեզի: Սակայն, հարկ է նշել, որ նման գործընթացը` առանց
սկզբունքային հարցադրումների, հանգում է ձևաստեղծման՝
առանց համատեքստի, ելակետի և առանց բովանդակության:
Արդունքը բազմազան է սիստեմի ներսում, սակայն անտեսվում
են թե ստեղծող գործիքի, տվյալ դեպքում թվային դաշտի, և թե
ստեղծագործական գործընթացի առանձնահատկությունները,
թե վերջնական նյութական արդյունքի ներքին պահանջները
և հակասությունները, և, ինչն ամենակարևորն է, գործիքի
հնարավորությունների սահմանները: