Ktieb Festa 2020, Każin Banda San Pawl Safi Ktieb 2020, Safi, Malta | Page 127
minn dawk li tpittru fit-tieni nofs
tal-1400. Xogħol impressjonanti
u influwenti li huwa ppreżentat
fl-Uffizi fis-sala maġenb ixxogħlijiet
ta’ Pontormo u Rosso u
viċin dak ta’ Parmigianino.
Michelangelo kien ibati bilburdati,
barra li l-ġenju tiegħu kien
kapaċi joħloq atmosfera ta’ paċi,
serenità u trankwillità f’kuntrast
ma’ dik traġika u drammatika
f’sens ta’ lotta vjolenti u l-kult talkruha.
Żewġ eżempji ta’ dan huma:
il-Pietà tal-Vatikan (1498-99, San
Pietru) u l-Pietà Rondanini (baqa’
jaħdem fuqha sal-1564, Castello
Sforzesco, Milan) u l-Kappella
Sistina (1508-12, is-saqaf) u
l-Kappella Sistina l-ħajt ta’ fuq
l-altar (1536-41).
Fil-Pietà tal-Vatikan,
Michelangelo jistimula
l-kompassjoni u s-simpatija għattelfa
ta’ Kristu billi interpreta
l-kult tas-sbuħija. Il-Madonna,
tfajla żagħżugħa tħaddan lil binha f’ħoġorha, b’qalbha
sewda, iżda ma tibkix. Ix-xogħol jagħti sens kbir ta’
serenità, trankwillità u paċi. Fiha Michelangelo joħroġ
sens ta’ ġentilezza tremenda li ttaffi t-traġedja. Dan issentiment
huwa purament Rinaxximentali li l-artist
jissublimi l-emozzjoni u joħloq movement in repose.
Fil-Pietà Rondanini l-artist joħloq traġedja u sofferenza
tal-biża’ f’espressjoniżmu sfiq u moviment aġitat.
Michelangelo kien naqqax ras Kristu mill-blokka iżda
kissirha u bidel il-poża ta’ ġisem Kristu. Jien żort ilmużew
meta laqqgħu ras Kristu mal-istatwa eżistenti.
Milan kien xtara din l-istatwa madwar l-1950 minn fejn
kienet fil-Palazzo Rondanini, Ruma. Il-preżentazzjoni
ta’ dan ix-xogħol huwa tant estetikament professjonali li
jgħaġġeb il-viżitaturi.
Michelangelo magħruf l-iżjed għall-Kappella Sistina,
speċjalment is-saqaf ibbażat bħala suġġett fuq il-Ktieb
tal-Ġenesi. Il-filosofija li l-artist esprima fix-xogħol
kienet tant avvanzata li kkrea skandlu morali. Huwa mar
kontra n-normi etiċi ta’ żmienu: pitter lil Alla u ’l Adam,
il-bniedem, fl-istess livell, ugwali. Kien favur li l-mara
għandha titqies ugwali mar-raġel u sostna li l-bniedem
iswed huwa ugwali għall-abjad. Dan urieh fil-pittura tassaqaf,
iżda hemm l-ittri tiegħu li jixhdu l-istess normi.
Dawn l-ideat qanqlu ferment għax f’laqgħa li l-Knisja
għamlet mar-Re Spanjol u dak Franċiż f’Salamanca
kien deċiż li l-iswed m’għandux ruħ u tista’ toqtlu. Fi
Spanja, pajjiż notorju għall-Inkwiżizzjoni kienet teżisti
din id-diskriminazzjoni minħabba l-mibegħda li tkebbset
u tkeskset kontra l-Lhud. B’soffiżmu weħlu s-suwed
jew persuni ta’ ġilda skura mal-Lhud. Dan kien riżultat
Każin Banda San Pawl, Safi Festa 2020
ta’ kampanja dispreġġjattiva li
sfruttat u mmanipulat l-għira u
l-biża’ u d-differenzi artifiċjali
bejn ir-razez. L-eżempji ta’ dawn
in-normi huma ħafna, waħda
minnhom tirrappreżenta qassisin
nisa jgħinu fis-sagrifiċċju u f’L-
Aħħar Ġudizzju jidher raġel abjad
jgħin mara sewda titla’ ’l fuq lejn
is-sema. Id-differenza filosofika
bejn l-affreski tas-saqaf u l-ħajt
huma espliċiti. Għalkemm illingwaġġ
huwa espressjonista fittnejn,
dak fis-saqaf jirrappreżenta
t-twemmin jew fidi fid-divin, fih
sens ta’ tama u kuraġġ fin-natura u
l-ħajja, waqt li dak fuq il-ħajt juri
disperazzjoni, rimors u sens ta’
vjolenza fiżika u morali. L-affresk
fuq il-ħajt huwa uragan li jfarrak
u jiknes b’saħħa tremenda kull
tama fis-salvazzjoni.
Michelangelo jopera l-istess
Michelangelo stil ‘li jriegħed u jirbombja’ fil-
Kappella Paolina (1542-50, San
Pietru, Vatikan). F’Il-Konverżjoni ta’ San Pawl’ u Il-
Martirju ta’ San Pietru, Michelangelo joħloq l-istess
uragan ta’ figuri f’lotta tremenda mal-ħajja. Mingħajr biża’
interpreta n-nudo għalkemm kien hemm il-possibbiltà li
l-Knisja, minħabba l-Kontra-Riforma setgħet tqabbad
bragettone u tapplika ċ-ċensura u tinsisti fuq pieni ħorox.
Is-sens ta’ tensjoni, stress u vjolenza jinħassu espliċiti
bil-mod li l-iġsma huma mxerrda fl-ispazju f’konfużjoni
totali. F’kuntrast mal-kappella tal-Madonna ta’ Loreto li
ddisinja Raffaello għal Agostino Chigi (1507/12-1601,
Basilica Santa Maria del Popolo) id-differenza turi
terribbiltà u qilla f’Michelangelo u grazzja, ġentilezza
u bilanċ f’Raffaello. Raffaello ddisinja kappella f’pjan
ċentrali f’sens klassiku għall-antika – imsemmi bħala
mudell it-Tempju ta’ Minerva Medika. Fin-niċeċ hemm
erba’ statwi, Ġona u Elija mnaqqxa minn Lorenzetto u
ta’ Daniel u l-iljun, u Ħabakuk u l-Anġlu ta’ Lorenzo
Bernini. Is-Suġġett li għażel Raffaello fl-affreski misluf
minn Sibilli li Michelangelo uża fis-saqaf tal-Kappella
Sistina biss. Dawk iddisinjati minn Raffaello huma
personifikazzjoni ta’ grazzja, eleganza u sbuħija.
Il-monument lil Ġulju II f’San Pietro in Vincoli
(1512-16) huwa biss id-dell ta’ dak li oriġinarjament
kien maħsub minn Michelangelo. Din il-kummissjoni
minn Papa Ġulju kienet bħal saħta għax Michelangelo,
wara kważi 40 sena ta’ litiġi mal-qraba tal-Papa, kien
wasal għad-disperazzjoni. Minn monument in the round
b’erbgħin statwa, li kellu jitqiegħed fil-Vatikan, spiċċa
bil-Mosè tant famuż u addizzjonijiet oħra maħduma minn
skulturi oħra. Il-qilla li juri Mosè saret mitika bl-aneddotu
li jirrakkonta kif Michelangelo tah daqqa ta’ mazza u
125