« Քա ’ ջ , անվա ’ խ մարտիկ »
Հեղինակ ՝ Մարիամ Գասպարյան
« Վլադիմիրը էությամբ շատ հանգիստ , շփվող և կամեցող մարդ էր ։ Բոլորին նեղության մեջ հասնում էր ։ Միաժամանակ , նաև շատ նպատակասլաց էր ։ Որպես աշակերտ` կարգապահ էր , ոչ մի դժգոհություն չի եղել դպրոցական տարիներին ։ Ազատ ժամանակ սիրում էր զբաղվել սպորտով ։ Ցանկանում էր զինվորական դառնալ ։ Բանակային կյանքում իհարկե եղել են դժվարություններ , սակայն նա երբեք չի դժգոհել ։
Մանկության տարիներին Վլադիմիրը սիրում էր տատիկի հետ բարձրանալ սար ։ Շատ կապված էր տատիկի հետ ։ Նա էր իր խորհրդատուն , ում հետ կիսվում էր իր գաղտնիքներով ։ Վլադիմիրին ոգեշնչում էին իր ընտանիքը , ծնողները , բարեկամները ։ Նա շատ ուշադիր և հոգատար եղբայր էր Սամվելի հանդեպ ։
Սիրում էր Դիլիջանը , բնությունը ։ Իր նոթատետրերում և փոքրիկ քարտեզներում կարմիր գույնով առանձնացրել էր Դիլիջանը »։ , - այսպես է հիշում հերոսին իր մայրը ։
Վլադիմիր Ալիխանյանը ծնվել է |
|
|
1996 թվականի հունվարի 28-ին |
|
|
|
Դիլիջան քաղաքում ։ Սովորել է
Դիլիջանի ավագ դպրոցում 9
4
|
միամտություն ,
Ուներ սլացիկ ու թիկնեղ
|
lorem ipsum :: [ Date ] |
|
կեցվածք , |
|
տարի , այնուհետև ընդունվել Դիլիջանի պետական քոլեջ եվ
սովորել 3 տարի ։ Զորակոչվել է բանակ 2014 թվականին ։ Տանկիստը ծառայում էր Ֆիզուլիում : Ապրիլի 2-ին իր ընկերների հետ նա օգնության է հասել Ջաբրայիլ , ապրիլի 3-ին ՝ զոհվել : Շարքային Վլադիմիր Ալիխանյանը հետմահու պարգևատրվել է « Մարտական խաչ » առաջին աստիճանի շքանշանով , Լեռնային Ղարաբաղի հանրապետության « Արիության համար » մեդալով :
« Ու հիմա կասեն . « Նա ընկավ մարտում ՝ հերոսի մահով », Բայց լալկան հոգուս ամենախորքում , Ես չեմ սփոփվելու այդ շարադրանքից , Ու ամեն անգամ , երբ լսվի կողքիս Անունդ հնչեղ , Ես կպապանձվեմ տանջող հուզմունքից , Քանի որ նորից կհիշեմ ես քեզ ... քո մաքո ՜ ւր հոգին , Հոգին , որ չուներ նախանձ , չարություն , Հոգին , որ ուներ մանկան պարզություն , Հոգին , որ գիտեր բարի գործ անել , Ու չէր դադարում անսպառ նվիրվել ... Ծնվել էիր դու բնության գրկում Ու ներդաշնակվել նրան ակամա , Արևի պես էիր ժպտում դու կարծես , Առյուծի նման բարկանում հանկարծ , Լուսանի նման զգուշավոր քայլքով Անցնում էիր դու տագնապի միջով ... Եթե փորձեմ պատմել բառերով Կընտրեմ մի քանի պարզ գոյականներ , Որ ունեն իմաստ հենց քո կերպարում Եվ դա կլինի . « Քա ´ ջ , անվա ´ խ մարտիկ », Բայց չեմ վերջացնի այդ երեք բառով , Կասեմ ավելին ... Նա ուներ հավատ ու խոհեմություն , Մաքրություն մի ջինջ ու
Գեղեցիկ , շատ սուր ու դիպուկ հայացք , Ուներ նա պայծառ , լուսավոր մտքեր , Ու բազում թաքուն , գունեղ երազներ : Բայց ահա եկավ դժգույն առավոտ ... Երբ արշալույսը լրիվ չէր բացվել , Ստացար հրաման ՝ ազգդ պաշտպանել , Պահել զինվորին թիկունքում կանգնած , Ու ծննդկանին վախից կարկամած : Դու մտար մարտի ու հերոսացար ... Հուսամ ՝ քո վերջին բառը այս կյանքում Աղոթք է եղել Տեր Աստծուն ուղղված , Իսկ հիմա հեռվում ՝ այնտեղ վերևում , Աղոթք ես ասում արդեն մեզ համար , Հայ ազգի համար , Ու որդեկորույս ծնողքիդ համար :»
Բանաստեղծության հեղինակն է Վլադիմիրի բարեկամուհի Շուշանիկ Թադևոսյանը ։ Այն գրվել է 2016 ապրիլի 7-ին , երբ հաստատվել էր հերոսի մահվան բոթը ։