Mutlu oluyorum.
Gökyüzü dünün aksine oldukça siyah duruyor. Fakat sakinliğini hala koruyordu. Sigaramı yavaş adımlarla yaktım. Ciğerlerim öfke kusuyor, sakin durmaya çalışıyordum.
Sahi neydi hayat? Her gün bir sonraki gün hakkında yaşanacaklara emin hükümler vermek miydi? Ya da bir sonraki saat neler olacağını kestirmek mi? Her zaman durup bir şeylerin değişmesini mi beklemek? Yoksa gidenlerin neden gittiğini sorgulamak mıydı? Neydi hayat? Karanlığın en koyu olduğu bu gecede tüm bunları sorgularken hissizliğim hakkında yanılgıya düştüğümü fark ettim. Serin olan o karanlıkta elimi bir şeylerin yaktığını hissettim:
- Lanet olsun, sigaram bitmiş.
5