Müjgan Teyze
Müjgan Teyze
Rıfat Payalı
Apartmanın kapısından dışarıya adımımı atar atmaz yine aynı pencerenin kenarında gördüm Müjgan Teyze ’ yi . Müjgan Teyze . On beş aydır yaşadığım bu yerde ismini bildiğim nadir komşularımdan . Ev sahibi Ali Bey , muhtar azası Aydın Ağabey , Mülkiyeli Yusuf bir de Müjgan Teyze . İsmini çok telaffuz etmemin nedeni , belki de hakkında pek fazla bir şey bilmiyor oluşumdur .
Cildi kırışmış , yaşı yetmişin üstünde , saçları beyaz , kulağı hafif sağır , yüzü güleç . Biz insanlar yaşlandıkça daha az gülümseriz . Belki bahsettiğimiz hayat şartları belki tefe tüfe dengesizliği belki enflasyon belki savaş belki yoksulluk belki yorgunluk sebebidir bunun . Müjgan Teyze ’ nin bütün bu sebepleri yenmiş gibi bir hali var . Ne zaman çıksam o sokağa , ne zaman baksa bana o aynı pencereden , yüzünde hep bir tebessüm ki o tebessüm gençliğimden utandırır beni . Son beş altı aydır alışkanlığımızdır birbirimize el sallayıp hayata devam etmek . Ben yürürüm o gün nereye gideceksem o kalır gerimde . Sahi o kalır da ne yapar ? Kalkmaz mı koltuğundan hiç ?
Kalktığını bilirim . Havalar ne zaman ısınsa bu hep soğuk kalan şehirde , aynı duvarın ters tarafına geçer . Balkonundaki sandalyesini mi özler yoksa gençliğini mi ? Bunun cevabını kendisi bilir elbet . Gözü hep dışarılarda Müjgan Teyze ’ nin . Yoksa ne zaman penceresine baksam göz göze gelmemizi nasıl açıklayabilirim ki ? Neden gözler hep sokağı ? Birini mi bekliyor ? Ya da herhangi birini mi bekliyor ?
Bir de oğlu var beraber yaşadığı . Levent Bey . Eğitimciymiş öyle duydum . Kime ne eğittiğine dair bir bilgim yok . Onunla ilişkimiz bir adım daha ileride . O benim adımı bilmez ben onunkini bilir gördüğümde “ İyi günler .” der yoluma bakarım . Neden dilerim ki gününün iyi olmasını , bana ne katar onun gününün iyi olması ? Kötü geçerse günü ben benliğimden ne kaybederim ? Ya da ben dediğimde iyi geçer mi günü ?
Levent Bey sürekli içer . Genelde viski içer , istisnası rakıdır . Aynı odada Müjgan Teyze ’ nin koltuğuna beş adım mesafede bir masası var başka bir pencerenin kenarında . Balkona çıkıp bakarım bazen karşılıklı otururlar . Konuştuklarına denk gelmedim ama Levent Bey ’ i başka sandalyede de hiç görmedim . Sürekli aynı sandalyeden annesine bakarak oturur . O görmez dışarıları pek , annesini görür .
Müjgan Teyze ’ nin Alzheimer olduğunu duydum bir de . Unutmuş çoğu şeyi ondan çıkmazmış sokağa . Gençliğinde çok varlıklılarmış da çok güzelmiş de sonradan bu hale gelmiş . Bu pencere kenarına çekilmiş . Belki de unuttuğunu hatırladıkça mutlu oluyordur kötü günleri , kaybettiklerini . Düşünüyorum , gerimde koca bir hayat kalmış işte o zaman her şeyi hatırlamak istemem . Peki , Müjgan Teyze neleri unutmuş ? Neyi hala hatırlar ?
15