nızlığa iyi gelir çay. Bir de rakı. İçin ısınsın istersen çay içersin, yansın istersen rakı.” Duraksadı birden.“ Sen içme tabii. Ne sigara iç ne rakı evladım. Bizden geçti artık. Ölsek de bir kalsak da.”
Sessiz bir anlaşma vardı sanki aralarında. Kız hiç konuşmuyor, adamsa hiç susmuyordu. Kız dinliyor, adam anlatıyordu. Adam gülümseyince kız da gülümsüyor, araya sessizlik girince ikisi de başlarını önüne eğiyordu.“‘ Emeklisin madem ne halt etmeye çalışıyorsun?’” diye soracaksın bana şimdi.” diye atıldı birden adam.“ İyi geliyorsunuz bana. Öğretmenlik değil, ama her sene değişen isimleriniz ve yüzlerinizle size eşlik etmek iyi geliyor insana. Hala pilot olabilirmiş gibi hissettiriyorsunuz mesela kızım.” Başını salladı kız. Gülümsedi tekrar.“ Geçen Cuma, iki gün önce işte. Okuldan kaçtım. Atladım otobüsün tekine. Deniz kenarına bir yere gittim. Ne iyi geldi bir bilsen. Bıraksam her şeyi bağ bahçe mi yapsam diye düşünmedim değil. Ama o domatesleri yedirecek birini bulamayınca ne yapayım bağı bahçeyi? Değil mi?” Çayından son bir yudum alıp yanına bıraktı adam. Saatine baktı.“ Orada daha yavaş geçiyordu zaman. Bak burada ağzım, yüzüm diyene kadar geçivermiş yirmi dakika.” Derin bir iç geçirdi.“ Yalnız kaldık yalnız. Yapayalnız. Yalnızken ağlamaya bile korkuyor insan. Ağlamayı bırak ölmeye, hatta yaşamaya bile korkuyor; ama ne yaparsın? Devam edersin. Devam edelim biz de yaşamaya. Ne kadar ömür biçtiyse kader bakalım. Yukarıdaki bizimle ne zaman barışır, ne zaman konuşası gelir bilinmez. Belli olmuyor sağı solu.” dedi göbeğini hafifçe hoplatarak. Anons yapıldı; vapur, iskeleye yanaştı. Usulca kalktı genç kızın yanından adam. Çantasını aldı hafif hafif yürümeye başladı. Birden arkasını dönüp,“ Sev evladım sev. Kendini sev, insanları sev ama en çok hayatı sev. Her şeyin kazası var şu ömürde, geçen zamanın kazası yok.” dedi. İçinde kalan tüm umut kırıntılarıyla kıza son bir kez gülümsedi ve gözden kayboldu.
İstediği hiçbir şeyi yapamamış, hiçbir şeye kavuşamamıştı adam o yaşına kadar.
Belki birçok insanın yaşadığı gibi bir hayat yaşamış ama mutsuzluğunun sebebini bir tek o kavrayabilmişti. İndi vapurdan. Kalabalığa karıştı yine. Kayda değer hiçbir şey olmamıştı adamın hayatında o zamana kadar. Hiçbir şey olmamıştı ve olmamaya da devam etmişti.
23