a
ikad ga niko nije vidio
da sjedi besposlen, nikada ga
niko nije zatekao
u ku}i bez knjige u rukama; svaki
dan u~io je d`uz Kur’ana, ali uz prijevod i komentar iz razli~itih tefsira,
pri ~emu bi pored njega uvijek bila
sveska u koju je zapisivao odabrane
ajete, prijevode i tuma~enja. U`ivao
je u prou~avanju starih kitaba na
arapskom i turskom jeziku, svakodnevno kupovao islamske i znanstvene knjige kojima bi se njegova porodica i rodbina mogli okoristiti, a nerijetko ih je i ~itao i naglas komentarisao kako bi se njegovim znanjem
okoristili svi prisutni.
Izuzetno obrazovanje i dobro poznavanje islama i {erijata u~vr{}ivalo je njegovu vjeru u Allaha i Resulullaha, koju
je naslijedio od svojih djedova, te je
njegov `ivotni moto bio da to znanje i
ljubav prenese i na svoje potomke i nasljednike, ali i na sve druge ljude. Od
svoga najranijeg djetinjstva rastao je i
kao zaljubljenik tarikata o kojemu je
prva znanja stekao od svoga oca {ejh
hafiz Nezir-efendije, a kasnije ga produbio, dru`enjem sa istaknutim {ejhovima i alimima svoga vremena. Pomenut }emo samo Adem ef. Karad`oza i
{ejh Fejzulah-ef. Had`ibajri}a, {ejh
hafiz Kazima ef. Had`imejli}a.
Hilafet i id`azet za ir{ad Sulhi-ef.
Had`imejli} dobio je 1983. od {ejh
Behauddin-ef., i prvi je od Had`imejli}a u Visokom kojega je Tarikatski centar za BiH u Sarajevu postavio za {ejha viso~ke tekije.
[ejh Sulhi-ef. bio je veoma komunikativna osoba sa {irokim krugom prijatelja i poznanika koji su ga cijenili,
po{tovali a mnogi i iskreno voljeli.
Posebno je komunicirao sa svojim
kolegama – kadijama od kojih su
mnogi bili istinski ljubitelji tarikata, a
neki i ku}ni prijatelji. Jedan od njih
bio je oboje, Ahmed-ef. Me{i}, koji je
jedno vrijeme radio u Visokom, a potom preselio u Tuzlu. Obojica su bili
vanredno dobri poznavaoci arapskog i
turskog, a Ahmed-ef. je bio vje{t i sa
perzijskim jezikom. O njihovome prijateljstvu svjedo~i i oko 120 pisama
iz njihove korespodencije koje je
Ahmed-ef. napisao {ejh Sulhi-ef. U
jednom od njih iz 1978. godine
Ahmed-ef. pi{e da se ’jo{ nije obikao
u Tuzli’, i da u njoj nejma ono {to je
imao u Visokom, nejma sijela, nejma
dru`enja i mehabeta, nejma tekija i
halke, nejma i{~itavanja, komentarisanja i raspravljanja o pri~ama iz Mesnevije. Ka`e, ’Najvi{e sjedim u ku}i
i ve} sam gotovo prepisao stihove iz
arapske verzije Mesnevije koju si mi
dao. Ostao mi je jo{ uvod i predgovor,
[ejh Sulhi ef. Had`imejli} sa porodicom na
slu`bi u Prilepu
Hilafetnama koju je {ejh Sulhi ef.
Had`imejli} dobio od {ejh
Muhammeda Behauddina Nurija 10.
muharrema 1404 (16. oktobar 1983.)
Jesen, 1426./2005.
23