HİKÂYE—
HİKÂYE—
MUSTAFA OZAN SEYFİ maviliğe avuçlarımı açmış, bulutların altında tünüyordum o gün. yağmur duası mırıldanan şıhların arkasında çaresiz et yığınları olur, onları düşün. dirseklerime konup kalkan sinekler, uzun kuyruklu atlar, sis kümeleri, macaristan sınırı ve ağzında sinek vızıldıyormuş gibi konuşan slavlar. camdan bakınca küçülen şehir, büyüyen gözbebeklerimiz işte, uçuyoruz kalbim, selam dur yeryüzüne. ardımızda üzerine anarşi tozu serpilmiş birtakım sesler yaşasın saçını toplamayan bütün hostesler.
sana bu hikayeyi kim anlatmıştı selen
sana bu kavgayı kim anlatmıştı selen
yelkeni yıkılmış ahşap bir gemi düşün kaderi fırtınasız okyanusun elinde ve tedbil’ i mekanda kedilerle fareler. dağılmanın arifesinde imparatorluklar düşün darağaçlarında kardeşlerimizin pastel rengi düşleri,./.. kalemi kırılmış hayaller, bölük pörçük bohem kırıntıları ve ütopya ihtimalinde çürüyen cesetler. bir ölüyü mutlulukla kandıramazsın selen.
sana bu sevdayı kim anlatmıştı selen
şehrin dışında, ıssız yerlerde terk edilmiş benzin istasyonları olur, onu düşün. gökyüzüne bakamamaktan kamburu çıkan adamları, intihar notunda kimseyi suçlamayacak kadar derin, sessiz ve yalnız o adamları düşün. bir masal, bir kadın, binlerce cüce ve simsiyah atın üzerinde devrik bir prens. her yangın ardında kül bırakır fakat her külden bir zümrüdüanka doğmaz selen.
sana bu yalnızlığı kim anlatmıştı selen
kaparım avuçlarımı maviliğe, çekilirim bulutların altından. işte, düşüyoruz kalbim, merhaba de yeryüzüne. perde perde söner eteğinin ucunda ebemkuşağı alacakaranlıkta ateşböcekleri uyanır ve baykuşlar. sana bu kederi nasıl tarif edebilir yaşayan lisanlar. hani kimsenin bilmediği dingin şarkılar olur, sular soğuk ve duru, sular sigara dumanı gibi yorgundur insan istifidir; kan, ter ve barut kokusu gürültülü başlayan isyanlar sükûnla son bulur.
GÖRSEL: ODELIA TODER hayat, poyraz tutumunda eskiyen bir güldür selen.
1