Katalogi wystaw Katalog prywatnej kolekcji dzieł sztuki | 页面 22

BIOGR AM ART YST Y Wojciech Fangor urodził się w 1922 roku w Warszawie. W wieku nastoletnim spędził kilka miesięcy we Francji, gdzie zainteresowała go sztuka, a on sam podjął pierwsze próby w malarstwie olejnym. Miał szansę podróżować po kilku miastach europejskich – Wiedniu, Paryżu, Wenecji, Florencji gdzie zwiedzał największe muzea. Wielkie wrażenie sprawił na nim widok pawilonu hiszpańskiego z wielkim malunkiem Picassa na Wystawie Światowej w 1937 roku. Po owych podróżach Fangor podjął decyzję co do przyszłości i postanowił za wszelką cenę rozpocząć naukę na Akademii. W czasie okupacji pobierał prywatne lekcje malarstwa u mistrzów-pedagogów przedwojennej sztuki – Tadeusza Pruszkowskiego oraz Felicjana Szczęsnego Kowarskiego. Dzięki tym naukom zdobył zaocznie dyplom odbudowanej Akademii Sztuk Pięknych w 1946 roku i niedługo potem został mianowany asystentem pracowni malarskiej. Fangor udzielał się aktywnie w powstającym ze zgliszczy środowisku artystycznym. Przyłączył się on do artystów propagujących nowy porządek w sztuce, czyli popierany przez peerelowski rząd socrealizm. Dzięki realizacjom powstałym pod wpływem politycznych sympatii zdobył wysokie odznaczenia (Nagroda Państwowa III Stopnia za kompozycję Matka Koreanka w 1952 roku) oraz rozpoznawalność na szeroką skalę (dekoracyjne panneau z Henrykiem Tomaszewskim z okazji Światowego Zjazdu Młodzieży w 1955 roku). Po okresie odwilży Fangor m. in. tworzył plakaty filmowe, stając się jednym z nieformalnych założycieli stylu, z którego następnie wykształciła się Polska Szkoła Plakatu. Eksplorował także możliwości materii malarskiej, współpracował także z architektami (Jerzym Sołtanem, a przede wszystkim Stanisławem Zamecznikiem). To właśnie dzięki przestrzennym realizacjom Fangor wykształcił swoją wrażliwość na działanie obrazu w przestrzeni i w 1958 roku, wraz z Zamecznikiem, utworzył rewolucyjną jak na owe czasy instalację Studium przestrzeni, a rok wcześniej zapowiadającą przełom Kompozycję przestrzenną (dodatkowo z Oskarem Hansenem). Tworząc podobne realizacje, określane jako pierwsze i prekursorskie na świecie dzieła environment, Fangor coraz częściej wyjeżdżał za granicę. W 1961 roku postanowił wyjechać na zawsze z Polski. Przez kilkanaście miesięcy mieszkał i wykładał na brytyjskiej uczelni w Wiltshire. W 1966 roku osiadł na stałe w Stanach Zjednoczonych, na początku w Nowym Jorku, gdzie również wykładał, następnie przez chwilę w Cambridge gdzie udzielał gościnnych wykładów. Rok 1970 to niezwykle ważna data dla Fangora, która zdaje się świadczyć o ugruntowaniu wysokiej pozycji artysty na arenie międzynarodowej. Twórca stworzył projekt scenografii dla eksperymentalnego studia Martha Graham Dance Company, a w Guggenheim Museum w Nowym Jorku odbyła się jego wystawa indywidualna, na której pokazano ponad trzydzieści płócien realizujących projekt jego pozytywnej przestrzeni iluzyjnej. Po aktywnych latach twórczych w Stanach, w 1989 roku Fangor wraz z żoną Magdą przeprowadzili się do meksykańskiego Santa Fe, w którym mieszkali aż do 1998. Właśnie w tym roku Fangor powrócił na stałe do Polski. Artysta wciąż pozostawał aktywny na wielu przestrzeniach – na spotkaniach w Orońsku stworzył kilka niekonwencjonalnych prac przestrzennych, kontynuuje prace malarskie i na papierze, w latach 2007 — 2012 artysta stworzył pełną serię dekoracji i wystroju wnętrz II linii warszawskiego metra. Malarz zmarł 25.10.2015 r. 22