BIOGRAM ARTYSTY I ANALIZA TWÓRCZOŚCI
Bronisław Jamontt urodził się w 1886 roku na Wileńszczyźnie. Jeszcze jako student liceum pobierał nauki w szkole rysunkowej. Z początku nie wiązał swojej przyszłości ze sztuką. W 1907 roku zdał na Wydział Prawa Uniwersytetu w Petersburgu, jednak po dwóch latach porzucił studia. Przez następne lata zarabiał na życie w galicyjskich i litewskich dworach, zamożnych domach jako nauczyciel rysunku. Od 1920 powrócił do „ statecznej” pracy, został bowiem zatrudniony jako urzędnik w Wilnie. Nie przestał jednak tworzyć. Jamontt był aktywnym członkiem Wileńskiego Towarzystwa Artystów Plastyków, uczył również rysunku w wileńskim liceum.
Plastyk podjął studia malarskie dopiero w 1928 roku, a dyplom uzyskał sześć lat później. W międzyczasie podróżował po Europie: Francji, Belgii, Italii i skrzętnie notował ujrzane tam widoki. Jeszcze jako oficjalny student został asystentem Ferdynanda Ruszczyca w katedrze malarstwa Uniwersytetu Stefana Batorego. Podczas wojny i okupacji prowadził nielegalne lekcje rysunku, dbał o swoich studentów.
Tuż po zakończeniu wojny Jamontt zamieszkał w Toruniu, był jednym z inicjatorów sekcji sztuki na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika. Niemal od początku funkcjonowania uczelni prowadził pracownię pejzażu i martwej natury – swoich ulubionych tematów malarskich. Prowadził ją do końca życia. Artysta zmarł w 1957 roku.
WYBÓR WYSTAW
• 1915
• 1930
• 1934
• 1947
• 1948
• 1950
• 1955
• 1957
• 1986
• 2007
Wilno IPS, Warszawa
TOSSPO( wystawy objazdowe w Amsterdamie, Brukseli, Hadze, Monachium, Paryżi oraz USA)
Toruń Bydgoszcz Toruń Toruń Toruń Toruń Toruń
Zachowało się ponad tysiąc obrazów artysty. Gros z nich to krajobrazy, pejzaże, kolorowe weduty. Bronisław Jamontt stosunkowo późno zaczął wystawiać. Dzięki temu jednak możemy ocenić pierwsze prace twórcy jako przemyślane, ujawniające od dawna kształtowane zdolności.
W trakcie, nie do końca udanych, studiów w Petersburgu, Jamontt wielokrotnie zwiedzał najważniejsze muzeum miasta – Ermitaż. Tamże godzinami obserwował kompozycje malarskie Szyszkina, Lewitana, a także mistrzów holenderskich – Ruisdaela, Hobbemy. Artysta ponoć nie rozstawał się ze szkicownikiem, w którym pospiesznie rysował widoki. Ważnym elementem dzieł Jamontta jest architektura. Twórcę szczególnie urzekały małe, kręte uliczki, ubogie przedmieścia. Wśród natury lub wdzięcznych budowli rzadko dostrzec można sylwetkę człowieka.
Mimo że niemal przez całe życie tworzył prace o podobnej tematyce, zmieniał się jednak styl malowania plastyka. W pierwszych dziełach widoczne są wpływy wielkich mistrzów pejzażu. Gama kolorystyczna była spokojna i zharmonizowana. Niekiedy jednak artysta stosował kontrasty barw, m. in. w przedstawieniach miejskich. Ściany murów zabudowań mają często jaskrawe odcienie, które kontrastują z ukazaną gdzieniegdzie zielenią lub niebem. Jamontt był także specjalistą w ukazywaniu drzew, które ukazywał z misterną dokładnością i botaniczną wnikliwością. W międzywojniu Jamontt zafascynował się awangardowym stylem, którego echa możemy odnaleźć w pracach z tamtego okresu.
Ważnym cyklem w ouvre malarza są studia wykonane podczas podróży po Europie. Powstały tam znakomite Katedra paryska czy Widok na Fiesole. To właśnie studia z natury stały się najważniejszą częścią dojrzałej twórczości Jamontta. Dzięki nim artysta próbował uchwycić pewien trudny do opisania nastrój.
Doskonałym przykładem możliwości artystycznych Jamontta są jego rysunki. Podejmował w nich tę samą tematykę co w obrazach, szkice są jednak znacznie bardziej dynamiczne. Artysta starał się uchwycić w nich jak najwięcej szczegółów. W wedutach oddawał widoki misternej tkanki zabudowań, podkreślał oryginalność każdego z obiektów. Wszystkie rysunki komponowane były za pomocą grubej, zdecydowanej linii, która tworzyła skomplikowane układy, podkreślała kontrasty światłocienia.
176