KALANLAR
[email protected]
Bu bir itiraftır, içimdeki karanlığın itirafı. Dayanamıyorum sevgilim. Bu hissettiğim şeye verilecek bir
ad yok. Kafamdan geçen şeyler çok, çok fazla korkunç. Gerçekleştirmek için duyduğum istekse beni
canavarlaştırıyor. Senin sevdiğin adam olmaktan çıkıyorum. Senden başkasına anlatmam imkansız. Berbat
haldeyim. Ama unutmak istemiyorum. Unutup devam etmek istemiyorum. Bunu isteyen sen olsan bile,
hayır…hayır bunu yapamam. Bu yaşananlar, bu acı gerçek. Bunu bizlere yapanlar gerçek. Kahretsin, gerçek.
Hesap vermiyorlar, azap duymuyorlar. Her gece başlarını yastığa koyup uykuya dalıyorlar. İnanabiliyor musun sevgilim ? Bunca acı, bunca nefret, bunca kan ellerine bulaşmışken her lanet gece ortopedik yataklarına
yatıp kaz tüyü yastıklarına başlarını koyup uyuyorlar. Vicdan yok Ada, unut