Επιστολές
Αθήνα , 03 / 08 / 2015 Μονάκριβε μου , Που είσαι παιδί μου ; Τόσα χρόνια πέρασαν , μα δεν σε ξέχασα . Δεν θέλησα να ξεχάσω , παρόλο που έφυγες . Μου λείπει η παιδική σου αγκαλιά , αυτή η αγκαλιά που στο παρελθόν κάθε μέρα την είχα και στο παρόν κάθε μέρα την φαντάζομαι . Βέβαια τώρα είσαι ολόκληρος άντρας ! Σε φαντάζομαι , σε μπόι ίσα με τον πατέρα σου . Για μένα όμως , την μάνα σου , πάντα θα είσαι το μικρό της παιδάκι . Προχθές που άπλωνα τα ρούχα πίσω στην αυλή , σε θυμήθηκα πάλι ! Άπλωνα ένα παλιό σου σεντόνι , και θυμήθηκα τότε που κάθε βράδυ ερχόμουν και σε χάζευα ενώ κοιμόσουν και όταν άλλαζες πλευρό κρυβόμουν και μετά ερχόμουν και σε σκέπαζα . Μπορεί να μην είσαι πλέον εδώ όμως εγώ συνεχίζω να στρώνω το κρεβάτι σου ... Μου λείπεις πολύ παιδάκι μου ... Δεν ξέρω καν που βρίσκεσαι ... Στέλνω την επιστολή στα '' τυφλά ''... Δεν ξέρω καν αν θα φτάσει ποτέ στα χέρια σου ... Συγνώμη που έχει βραχεί η επιστολή , έσταζαν τα δάκρυα μου ... Στις σταγόνες από τα δάκρυα μου , βλέπω το προσωπάκι σου ... Γλυκό μου προσωπάκι ... Γύρνα πίσω γιε μου ... Κάντο για την μάνα σου ! Έλα για λίγο μόνο ... Μονάχα να σε δω , και να σε σφίξω στα δυο μου χέρια . Μου λείπει κάθε στιγμή που περνούσαμε μαζί ... Που καθόμουν πλάι στο παράθυρο και εσύ στο σκαμνάκι σου , και η σιωπή σου με γέμιζε ! Που κάθε φορά που με παίρνανε τα κλάματα , καθόσουνα στα γόνατα μου και χάιδευα τα μαλλάκια σου ... Πλασματάκι μου , έλα πίσω ... Έκανα κάτι πουλάκι μου , άθελα μου ; Σε προβληματίζει κάτι ανάμεσα μας ; Πες το μου παιδάκι μου , η σιωπή είναι χειρότερη και πληγώνει ακόμη πιο πολύ ... Αν καταφέρει και φτάσει στα χέρια σου , απάντησε μου , σε παρακαλώ γιόκα μου ... Σε φιλώ όπου κι αν βρίσκεσαι , η μάνα σου
Επιμέλεια Γκαγκαμάνη Έλενα Καλπάκη Θεοδώρα
Θεσσαλονίκη , 23 / 11 / 2015 Αγαπημένη μου μητέρα ,
Μητέρα . Ελπίζω να είσαι καλά και εσύ και ο πατέρας . Σου γράφω αυτήν την επιστολή , τώρα που βρήκα την δύναμη , για να σου πω τον μεγαλύτερο εφηβικό μου φόβο .
Ο φόβος μου λοιπόν . Αυτός ο φόβος που βασάνιζε την σκέψη μου καθημερινά , που τα βράδια , με κρατούσε ξάγρυπνο και τα πρωινά με ακολουθούσε . Ο φόβος μου μητέρα ήταν μη σε χάσω ! Δεν υα το άντεχα μητέρα ... Έβλεπα πως ο πατέρας σου φερόταν άσχημα , μα πως να τολμήσω να του μιλήσω ; Φοβόμουν ... Φοβόμουν μην φύγεις ... Μη βρεις το κεφαλομάντηλο σου και με αφήσεις ... Δεν ήθελα να σκέφτομαι πως θα ήταν η ζωή χωρίς εσένα ! Πέρασαν τα χρόνια αγαπημένη μου , και να που τον φόβο μου τον έπραξα ο ίδιος . Θέλησα να καταπολεμήσω τον φόβο μου και να ανοίξω τον δικό μου δρόμο , με τις δικές μου αποφάσεις . Απέκτησα το δικό μου σπίτι και την δική μου δουλειά . Πήρα την ζωή στα χέρια μου ! Δεν είναι τόσο δύσκολα τα πράγματα τελικά μητέρα . Δεν σου κρύβω πως μου λείπεις πολύ , εσύ και η αγαπημένη μας μυρωδιά της γαζίας . Αυτή η γαζία ... Αξέχαστη η μυρωδιάς της ! Και αν κάτι μου λείπει υπερβολικά είναι η μυρωδιά της στα σεντόνια μου , που την μύριζα κάθε βράδυ και σκεπαζόμουν με αυτή , με την σκέψη μου σε εσένα να με αγκαλιάζεις ... Έτσι προσπαθούσα να καθησυχάσω τα βράδια τον φόβο μου ... Αυτός ήταν ο φόβος μου μητέρα ... Δεν ήθελα να σε χάσω ... Ήθελα να το ξέρεις , κι ας πέρασαν τα χρόνια , για να καταλάβεις την αδυναμία που σου έχω . Μου λείπεις μητέρα , να ξέρεις όμως πως είμαι καλά . Να μου φιλήσεις και τον πατέρα . Ελπίζω να μην σου φέρεται ακόμα άσχημα ... Ξέχασα να σου πω ! Και το τραγούδι σου μου λείπει ... Η φωνή σου ... Αυτή η μαγευτική φωνή που σε ταξιδεύει ... Θα προσπαθήσω να έρθω να σε δω κάποια στιγμή ... Με αγάπη , ο μονάκριβος σου