যু টীয়া-সম্পাদকৰ দু-আষাৰ—
বহাগ ই মাথ া প্ৰেমৰ এটি ৰাগ …
বহাগৰ েতিথিা সমীকৰথে উটু ৱাই লৈ যায় ৈুইিপৰীয়া প্ৰেকা-গাভৰুৰ মন োে । বহাগ মাথনই লহথছ প্ৰেমৰ বিৰ, তবহু গীিৰ কতৈি ভাতহ াথক প্ৰেতমথক প্ৰেতমকাক বহাগি পৈুৱাই লৈ প্ৰযাৱাৰ কামনা । তকমান প্ৰয প্ৰহপাথহথৰ লৰ াথক প্ৰচথনহীথয় পদুতৈমুখি প্ৰচনাই আতহব বুতৈ, তক প্ৰয অফু ৰন্ত প্ৰেম! তচঠিৰ যুগি এজথন আনজনৰ মনৰ বিৰা লৈতছৈ তচঠিৰ প্ৰসই মথনাথমাহা উকা কাগজৰ বুকুি নীৈা তচয়াহীথৰ আঁতক তিয়া এজাক আথবথগথৰ । সময় সৈতন হৈ । আতমথবাথৰা সৈতন হথৈা । আতজৰ প্ৰেতমক-প্ৰেতমকাই তচঠিৰ মাজি প্ৰেম তবছাতৰ নাপায় । প্ৰেম প্ৰহথনা S. M. S ৰ মাজি আবদ্ধ । কতবৰ েয়াথে পৰে পাই উথে বহাগৰ চু ম্বনি ।
প্ৰযাৱাকাতৈ মই প্ৰেমি পতৰতছথৈা আতজ মই আসক্ত, নুফু ৈা ফু ৈৰ সুবাস ৈব লগ এতিয়া মই সুৰামত্ত ।।
সকথৈাথৰ প্ৰিহ-মনি প্ৰযন এক তেহৰে! এৰা, তবহু! প্ৰচথনহৰ ৰঙাৈী তবহুটিক এতৰ জাথনা াতকব পাতৰ?“ িীঘৈিী িীঘৈ পাি... গৰু প্ৰকাবাঁ জাি জাি....” সৰুকাতৈৰ প্ৰসই তিনথবাৰ! আমাৰ বাপতি সাথহান তবহুটি ….। বসন্ত বা তবহু বুতৈথৈই জতিি লহ পথৰ অথৈখ অযুি আনন্দ-আপাহ, মৰম-প্ৰচথনহ, প্ৰেম-ভাৈথপাৱা, ঐতিহয-সংস্কৃ তিৰ ৈগি জতিি ক াথবাৰ, সািোকীৰ িথৰ তনয়মথবাৰ আৰু প্ৰয কি তক! ৈগথি ৰাতি তবহু, প্ৰজং তবহু আতিথবাৰথিা আথছই । কতবিা কতবিা ৈগা উন্মত্ত তিনথবাৰৰ ক্ষে গতে আথছতহ এজাক পতখৈাৰ প্ৰহপাথহ । আজন্ম প্ৰেতমকৰ প্ৰেম বহাগৰ প্ৰসউজ প্ৰেথিৈীি বুৰঞ্জী লহ পতৰব ।
সুদুৰ বাংগাৈৰি এজাক প্ৰেকা গাভৰুথৱ পাতিথছ মৰম আিান েিান কৰাৰ মাধ্যম তবহু । প্ৰজউতিৰ আঁৰি তসহথি তবচাতৰথছ একাজতৈ প্ৰপাহৰ । ঘৰৰপৰা আিতৰ াতক, পতৰয়াৈৰ ৈগি তবহু উপথভাগ কতৰব প্ৰনাৱাৰা স্বথত্ত আতজ তবথিেি তবহু মৰাৰ উিযম প্ৰিতখ খুথবই উৎফু তিি লহথছা । ১৫ িম তবহু উিযাপন সতমতিক প্ৰজউতিৰ িৰফৰপৰা অথৈখ শুভকামনা জনাথৈা । অৱথেষি সমুহ অসমবাসী ৰাইজলৈ বহাগ তবহুৰ তহয়া ভৰা শুথভচ্ছা যাতচথৈা ।
বিকাশ দাস
যুটীয়া-সম্পািক প্ৰজউতি আথৈাচনী-৪ থ েকােন