από αιώνες προσευχών, ονείρων και λαχτάρας - οι Εβραίοι
είχαν επιστρέψει στην πατρίδα τους για να γίνουν κύριοι
της τύχης τους.
Ήμουν συγκλονισμένος από το μείγμα ανθρώπων,
παραδόσεων, γλωσσών και τρόπων ζωής, και από την
ένταση της ίδιας της ζωής. Ο καθένας, όπως φάνηκε, είχε
μια συναρπαστική ιστορία να πει. Υπήρχαν επιζώντες
του Ολοκαυτώματος με φρικτές ιστορίες των χρόνων που
πέρασαν στα στρατόπεδα. Υπήρχαν Εβραίοι από αραβικές
χώρες, οι ιστορίες των οποίων για διωγμούς σε χώρες
όπως το Ιράκ, η Λιβύη και η Συρία ήταν ελάχιστα γνωστές
τότε. Υπήρχαν οι πρώτοι Εβραίοι που έφθασαν από την
ΕΣΣΔ επιδιώκοντας τον επαναπατρισμό στην Εβραϊκή
πατρίδα. Υπήρχαν οι Σάμπρα – οι γηγενείς Ισραηλινοί
– οι οικογένειες πολλών εκ των οποίων είχαν ζήσει
στην Παλαιστίνη για γενιές. Υπήρχαν ντόπιοι Άραβες,
Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι. Υπήρχαν οι Δρούζοι, των
οποίων οι θρησκευτικές πρακτικές κρατιούνται μυστικές
από τον έξω κόσμο. Και η λίστα συνεχίζεται.
Συγκινήθηκα αφάνταστα από τη θέα της Ιερουσαλήμ
και τον ζήλο με τον οποίο οι Εβραίοι όλων των
θρησκευτικών κατηγοριών προσεύχονταν στο Δυτικό
Τείχος. Προερχόμενος από ένα έθνος που ήταν τότε βαθιά
διχασμένο και αποκαρδιωμένο, βρήκα τους Ισραηλινούς
συνομηλίκους μου να είναι απίστευτα υπερήφανοι για τη
χώρα τους, πρόθυμοι να υπηρετήσουν στο στρατό και,
σε πολλές περιπτώσεις, αποφασισμένοι να ενταχθούν
εθελοντικά στις πιο ελίτ μάχιμες μονάδες. Ένιωθαν
προσωπικά εμπλεκόμενοι στην προσπάθεια οικοδόμησης
ενός Εβραϊκού κράτους, περισσότερο από 1.800 χρόνια
αφότου οι Ρωμαίοι κατέστειλαν την εξέγερση Bar Kochba,
την τελευταία Εβραϊκή προσπάθεια κυριαρχίας σε αυτή
την ίδια γη.
7