A. Uyum Oluşturma Modeli:
Başlangıçta enzim ve substrat biribirlerine uygun
değildirler. Ancak substrat enzimin aktif bölgesine
yaklaştıkça, enzim buna uymaktadır. Substrat,
enzimde biçimsel değişiklik meydana getirir (Elçin,
2013).
1.2. Enzim Sınıfları
2. ENZİM İMMOBİLİZASYONU
İmmobilizasyon kavramı, ilk olarak 1971
yılında ABD’de düzenlenen Enzim Mühendisliği
Konferansında; Katchalski-Katzir tarafından
tanımlanmıştır. Bu tanıma göre; İmmobilizasyon;
enzimlerin, katalitik aktivitelerinin sabit kalması
koşuluyla, tekrar ve sürekli kullanımına izin verecek
şekilde, tanımlanmış belirli bir bölgeye fiziksel olarak
yerleştirilmesi ve hapsedilmesidir.
Enzimler, suda çözünen katalizörlerdir. Enzimlerin
endüstriyel uygulamalarının çok sulu çözeltilerde
gerçekleştirildiği için serbest enzimlerin katalizör
olarak kullanılmaları önemli sorunlara yol açabilir.
Serbest enzim ile gerçekleştirilen bir tepkime
durdurulmak istendiğinde, enzim istenilen anda
ortamdan uzaklaştırılamadığı için, ancak spesifik
inhibitör kullanılarak bu yapılabilir. Bu durumda
reaksiyon ürünleri kirletilmiş olur. Ürünlerin bu
kirlilikten arıtılması maliyeti yüksek bir işlem
gerektirir ve zordur. Ayrıca enzimatik reaksiyonun
inhibitör katılarak durdurulması enzimden tam
olarak yararlanılmasını engeller. Tepkime sonunda
kullanılan serbest çözünür enzimin, aktivitesini
yitirmeden geri kazanılması genellikle olanak dışıdır.
Bu durum enzimlerin pahalı olmaları nedeniyle
ürün maliyetinin yükselmesine yol açmaktadır.
Ayrıca serbest enzimlerin kısmen kararsız olmaları,
sürekli sistemlere uygulanamamaları, mekanik
dayanıksızlıkları, ürün oluşumunun kontrol zorluğu
gibi etkenler enzim immobilizasyonu çalışmalarının
artışına neden olmuştur. Enzimi reaksiyon
ortamından aktivitesini yitirmeden, istenilen anda
ve kolay bir işlemle uzaklaştırmaya olanak sağlayan
çözüm yolu enzimlerin immobilizasyonu yöntemidir
(Telefoncu 1997 ).
22