Yüksek enerjili ışınlar ile başlatılan radikalik zincir
polimerleşmesinde, uyarılma α, β ve γ ışınları, elektronlar, protonlar ve nötronlar gibi hızlandırılmış
taneciklerin etkisi ile yapılır ve özellikleri itibari ile
fotokimyasal polimerleşmeye benzer. Bu yöntemin
üstünlükleri, polimerleşmenin katı, sıvı, gaz fazlarından istenilen fazlarda yapılabilmesi ve başka
yöntemlerle polimerleştirilmesi zor olan monomerlerin kolayca polimerleştirilmesidir. Ayrıca
formülasyonda hidrojellerin gıda, ilaç ve farmasötik endüstrilerde toksik oluşu nedeniyle kullanılmasını kısıtlayan bir çapraz bağlayıcının olmayışı
bu yöntemin önemli avantajlarındandır.
Polimerik hidrojeller yukarıda bahsedildiği gibi
çeşitli tekniklerle hazırlanabilmelerine rağmen,
kullanılan en yaygın yöntem, hidrofilik yapıdaki
iyonik olmayan akrilamid (AAm) gibi monomerlerin N-N-‘-metilenbisakrilamid (BIS) gibi çapraz
bağlayıcı eşliğinde serbest radikalik çapraz bağlanma kopolimerizasyonudur. Şişme kapasitesini
artırmak için iyonik komonomerler de reaksiyon karışımına eklenebilmektedir. Hidrojellerin
hazırlanmasında kullanılan monomerler, polimerizasyon sıcaklığında genellikle katı halde olduklarından, polimerizasyon reaksiyonlarının sulu
çözeltilerde yürütülmesi gerekmektedir. Hidrojel
yapısı ve özellikleri, çapraz bağlayıcı konsantrasyonu, monomerlerin konsantrasyonu ve ağsı
yapıyı oluşturan birimlerin kimyası gibi doğrudan
hidrojelin oluşturulduğu koşullara bağlıdır.
Şekil 4 : Solda kuru hidrojel,sağda ise şişmiş hidrojel görünümü
Hidrojeller kendi içlerinde çeşitli şekillerde
sınıflandırılabilirler.
Bunlar;
Hazırlama yöntemine göre;
Homopolimer hidrojeller,
Kopolimer hidrojeller,
Çoklu polimer hidrojeller,
IPN (interpenetrating networks, iç içe geçmiş ağ
yapılar) hidrojeller
İçerdikleri yan gruplara göre;
Nötral (iyonik olmayan) hidrojelleri
İyonik hidrojeller
13