Lafarge Holcim birleşmesini yönetmek üzere iki yıl önce göreve gelen ve 15 Temmuz 2017 ’ de istifa ede� edeceği açıklanan Eric Olsen , uyum ihlali sebebiyle görevinden ayrılmak durumunda kalan CEO ’ lar zincirinin son halkası oldu ; ancak onun hikayesi diğerlerinden çok farklı . Gelin bu vakayı , konuyla ilgili bilgimiz kısıtlı olduğundan , bir yargıya varmaktan kaçınarak inceleyip anlamaya gayret edelim . Bir İsviçre-Fransa şirketi olan , dünya devi çimento şirketi LafargeHolcim , içlerinde DAEŞ ’ in de olduğu terörist grupları finanse etmek ve çalışanların hayatını riske atmak suçlamasıyla karşı karşıya . Anlaşılan o ki , şirket , Suriye ’ deki birtakım aracılara terörist gruplar ve ambargo altındaki taraflarla iş yapabilmek ve bölgedeki fabrikasını açık tutabilmek için aracılık etmeleri için 2013 ve 2014 yıllarında ödemeler yapmış . Bahsimize konu fabrika 2010 yılında çalışmaya başlamış ve yatırım maliyeti 680 milyon dolarmış . 2014 yılına gelindiğinde , bölgedeki politik durum ve güvenlik şartları şirketi üretimi durdurup fabrikayı terk etmek durumunda bırakmış . Birçok defa tartıştık , gelecekte de tartışmaya devam edeceğiz … Bir şirket şartlar ne olursa olsun kanunlara ve iş etiği ilkelerine % 100 uyumlu olabilir mi ? Yoksa uyum dışı davranışı makul gösterebilecek istisnai , olağanüstü durumlar karşısında politika ve prosedürlerini esnetebilir mi ? Önce kendimize şu soruyu sormakla başlayalım : “ Çökmüş bir devletin topraklarındaki yatırım ve ticari çıkarlarınızı korumak ve dünyanın bugüne kadar karşılaştığı en ciddi terör örgütünün talepleri arasında sıkışıp kalmaktan daha zorlayıcı bir ‘ olağanüstü durum ’ olabilir mi ?” Bu soruyu , durumu makulleştirmek değil , içinde bulunulan risk ortamını iyi anlamak ve empati kurabilmek için soruyorum .