“ Kör söz söyleme , sözünle Allah ’ ı razı etmelisin .”
Burada Hazreti Ali Efendimiz , çirkin sözler konuşmayın , insanlara üzücü söz sarfetmeyin , diyor . Öyle bir sözler söyleyin ki Allah ’ ı razı edesiniz . Yani yapıcı konuşun , birleyici konuşun , onları da Allah ’ ın rızasına getirin .
İmam Ali Efendimiz zaten canlı Kur ’ an ’ dır . Anlayana , O ’ nun her sözü adalettir .
Bir insan , ehli iman , Resulüne ve kitabına bağlı ise Kur ’ an onunla dile geldiği için o insan canlı Kur ’ an ’ dır . Kur ’ an-ı Kerim rafta durursa sen onun ehli değilsen , ona da Kur ’ an-ı Sabit derler . O , insanla dile geldiği için , güzel bir insan ele alırsa orada ortalığa can verir , güzellikler meydana gelir , Kur ’ an orada canlanır . İşte o güzellik Hazreti Ali ’ ye verilmiştir , selam olsun üzerine .
Kur ’ an-ı Kerim , en büyük zikirdir . Bütün bu kainatta ne varsa , hepsi Hazreti Muhammed Efendimizin dilinden , Kur ’ an-ı Kerim ’ de insanlık alemine sunulmuştur . Bu nedenle bir mana ehli , Kur ’ an-ı Kerim ’ i ne kadar tefsir etmeye çalışırsa çalışsın , sonunu getiremez . Çünkü ne kadar varlık varsa bu alemde hepsini yazması gerekir .
Hazreti Mevlana ’ mız da , Kur ’ an-ı Kerim ’ den çok derin manalar çıkarmış ve demiştir ki : “ Bendeniz , Kur ’ an-ı Kerim ’ in bir ayetine mana vermeye kalktım ; denizler mürekkep oldu , ağaçlar kalem oldu , yapraklar kağıt oldu . Ben manayı yazmaya başladım ; denizler kurudu , ağaçlar tükendi , yapraklar bitti , fakat mana bitmedi …”
Mesnevi-i Şerif ’ inde , Kur ’ an hakkında yine şöyle buyurur : “ Bil ki Kur ’ an ’ ın bir zahiri var ... zahirin de gizli ve pek kuvvetli bir de içyüzü var . O batının bir batını , onun da bir üçüncü batını var ki onu akıllar anlayamaz , hayran kalır . Kur ’ an ’ ın dördüncü batınıysa eşsiz , örneksiz Allah ’ dan başka kimse görmemiş , kimse bilmemiştir . Oğul , sen Kur ’ an ’ ın dış yüzüne bakma ... Şeytan da Adem ’ in topraktan ibaret gördü , hakikatine eremedi ! Kur ’ an ’ ın zahiri , insana benzer ... sureti görünür , meydandadır da canı gizli !..”
137