HER EV YANMALI! – FARUK YILDIZ
Evde, kahvede, esnaf
tezgahlarının arkasında,
minibüs camlarında…
Her yerde asılı dururdu
bir zamanlar. Ara sıra da
hakkında konuşulurdu.
Bildiğim tek şey,
Londra’daydım ve o resim
duvarda, tam karşımda
duruyordu.
Evet Londra’daydım…
“Annesini kaybetmiş, o
yüzden ağlıyormuş.”
Bir aydır süren, yıllarca hep
hayalini kurduğum ve
uğrunda nice şeyi feda
“Babası yokmuş, fakirmiş… ettiğim büyük Avrupa
O yüzden ağlıyormuş…”
seyahatimin son
durağında. Kuzenim şehrin
Bu rivayetler bir yana, asıl
en köklü üniversitesinde
büyük safsata 1985 yılında mastır yapıyordu ve ben
ortaya atılmış. O dönemin İstanbul’a dönmeden
mühim yayınlarından biri
önce son günümü onun
olan “The Sun” adlı
yanında geçirmeye söz
gazetede o yıl, akıl almaz vermiştim.
bir haber yapılmış. Güya
resmin asılı olduğu evler bir İki ev arkadaşı da
şekilde lanetleniyor ve bu yabancıydı. İkisi de İngiliz.
evlerde mutlaka yangın
Yabancıydı işte. En
çıkıyormuş.
azından benim için...
Kelli felli adamlar bunları
okuyup ne kadar ciddiye
almışlardır, neye
inanmışlardır bilmiyorum.
Hep birlikte son akşam
yemeğini -bu bir gönderme
değildi- yedik önce.
66