Haziran haziran | Page 51

BENCE ARTIK SEN DE GİTMELİSİN - GÖKHAN KIRCILI Belki hiç geçmemeliydik o yoldan seninle. Bir merhabayı esirgemeliydim belki de. Ne kadar kolay olurdu her şey değil mi? Denize bakarken sadece balıkları düşünecek, sevdiğin şarkıları dinlerken sadece hayata üzülecek, bu deneme hiç yazılmayacak ve ben hep kendim için ağlayacaktım. Sen kötü birisin ey sevgili. Her yerde bunu söyler oldum artık. O kadar bağımlıyken ve o kadar uzakken bağımlı olana ne kadar iyi olabilirsin ki. Sen kendini hiç o kokunun yerine koydun mu? Senin için kaç kimliğe büründüğümü düşündün mü hiç? O kutsal kokun yanımdayken her zaman, kaç çiçekten vazgeçtim hiç düşündün mü? Sabaha karşı deniz ayrılır gökyüzünden. Büyük bir hezimetle doğar gün. Güneş yükselirken denizden olabildiğince ağır bir yük daha belirir senin ışıtmadığın bir gecenin üzerine. Sen hiç sabaha –ben- gözlerle baktın mı? Orda da güneş yükseliyor mu denizden? Görebiliyor musun düşen damlaları? Beraber ağlayabiliyor musun güne -gün-için? Seni sevmekle başlıyorum güne. Adını anarak her cümleye… Her cümleme seni gizli özne yapıyorum umutsuzca çırpınışlarımı saklayarak birazda. Biraz sesli biraz sessiz harf ekliyorum adının yoğun olduğu yerlerde. 51