BENCE ARTIK SEN DE GİTMELİSİN - GÖKHAN KIRCILI
Belki hiç geçmemeliydik o
yoldan seninle. Bir
merhabayı esirgemeliydim
belki de. Ne kadar kolay
olurdu her şey değil mi?
Denize bakarken sadece
balıkları düşünecek,
sevdiğin şarkıları dinlerken
sadece hayata üzülecek,
bu deneme hiç
yazılmayacak ve ben hep
kendim için ağlayacaktım.
Sen kötü birisin ey sevgili.
Her yerde bunu söyler
oldum artık. O kadar
bağımlıyken ve o kadar
uzakken bağımlı olana ne
kadar iyi olabilirsin ki.
Sen kendini hiç o kokunun
yerine koydun mu? Senin
için kaç kimliğe
büründüğümü düşündün
mü hiç? O kutsal kokun
yanımdayken her zaman,
kaç çiçekten vazgeçtim
hiç düşündün mü?
Sabaha karşı deniz ayrılır
gökyüzünden. Büyük bir
hezimetle doğar gün.
Güneş yükselirken
denizden olabildiğince
ağır bir yük daha belirir
senin ışıtmadığın bir
gecenin üzerine.
Sen hiç sabaha –ben-
gözlerle baktın mı?
Orda da güneş yükseliyor
mu denizden? Görebiliyor
musun düşen damlaları?
Beraber ağlayabiliyor
musun güne -gün-için?
Seni sevmekle başlıyorum
güne. Adını anarak her
cümleye… Her cümleme
seni gizli özne yapıyorum
umutsuzca çırpınışlarımı
saklayarak birazda.
Biraz sesli biraz sessiz harf
ekliyorum adının yoğun
olduğu yerlerde.
51