Öyleyse sana da rahat vermemiş anlaşılan, adına aşk denilen bir yalan.
Buzdan saraylarda mı büyüttün tutkularını ve sonra seni de esir ettiler mi, sen uzaklara
kaçamadan?
Seni de kovdular mı hiç ırmak kenarlarından, bu sular seni paklamaz diye bilip bilmeden?
Sen de inandın mı onlara? Yalan dolanlar senin de umuduna gem vurdu mu bi ara?
Aralıksız arayışlar sana da tanıdık geldi mi bir zaman sonra ve yalnızlık tadında
kalabalıkların oldu mu senin de? Sonra o kalabalıklarda kayboldun mu sessizce ?
Seni de kaldırımlar yuttu mu gece niyetine, sonra bir güneş doğdu mu içinde hiç, gün
batımında?
Bir can çekilirken usul usul, nefsinle bir cenk başladı mı Mevla’nın izniyle?
Sen de bir ibretten payına düşeni aldın mı ve hayatında ilk kez ağladın mı günahlarına?
Utancını pişmanlığına katıp “AFFET ALLAH´ım” niyazlarıyla sabahladın mı?
Gerçek AŞK’ın huzurunda huzuru buldun mu o an?
O AŞK ki başkası yalan, anlatması zor yaşamadan.
25