İnsan , hâlâ Allah ’ ı kendi dışında aradığı için mâlesef ikiliklerde gezmektedir . İkiliklerde gezdiği için de hatalara düşmektedir . Kendi dışında saydığı bütün varlıklara zarar vermektedir . Hakîkatte ise kendine zarar vermektedir …
Allah ’ ı kendinde bulan insan kadar mukaddes bir varlık daha yoktur . O , şefkat kaynağıdır , merhamet kaynağıdır … O , kimseye zarar vermez , vermek de istemez . Her varlığa sevgiyle , merhametle , şefkatle çıktığı için de , hiçbir varlık ona zarar veremez … Ona zarar verdiğini zanneden , ne zarar verirse ancak kendine verir .
Hünkâr Hacı Bektaşî Veli , selâm olsun üzerine , bakıyor ki bir arslan bir ceylânı kovalıyor , alıyor ceylânı sol koluna , arslanı da alıyor sağ koluna , ikisini de yanyana oturtuyor , birbirlerine bakıyorlar ama birbirlerine dokunmuyorlar .
Mevlâna da buyurur , selâm olsun üzerine , “ Benim sohbetlerimde bulunan yolcu ” der , “ beni can kulağıyla dinlerseler , kurt ve koyun gibi birarada otururlar , birbirlerine zarar vermezler .”
Bu kadara kadar , mânâ büyüklerine her varlık saygı gösterir . Çünkü hepsi Hazreti Muhammed Efendimizin kardeşleridirler , yani hakîkatte Allah ’ ın kardeşleridirler .
İşte Mevlâna … “ Ey insan ” diyor , “ ne gördüysen bu âlemde senden dışarı değil , ne istersen iste , kendinde iste , çünkü sen her şeysin …”
111