Dünyada mevcut bütün canlar , sana karşı canlıktan çıkıyorlar , beden oluyorlar . Hâlbuki sen , cansın , canlar canısın , cansız beden ne işe yarar ? Ben çok eskiden , sana gönül vermiştim . Gel , ey sevgili gel de şimdi sana canımı da vereyim !
Ey sevgili , ilacım de sensin , çârem de sensin . Yüz parça olmuş gönlümün nûru da sensin , çâresiz gönlümde , senden başka ne varsa hepsi yok oldu , beni kimsesiz bırakma ! Gel !”
102