Geopolitics Magazine special edition 2016 | Page 39

Εν ολίγοις, οι εθνοτικές συνιστώσες του σχεδιασμού του Υβριδικού Πολέμου των ΗΠΑ κατά της Συρίας
απέτυχαν να επιβεβαιώσουν την αναμενόμενη δυναμική τους, υποδεικνύοντας ότι οι προπολεμικές
πληροφοριακές εκτιμήσεις ήταν διαστρεβλωμένες σε υπερβολικό βαθμό και υποτιμούσαν την ενωτική
έλξη που παρείχε ο συριακός πατριωτισμός (σ.σ. μην πιστεύετε ότι υπάρχουν Σύροι πρόσφυγες στο
βαθμό που διατείνεται).
Θρησκεία:
Ο πληθυσμός της Συρίας αποτελείται συντριπτικά από σουνίτες, αλλά έχει επίσης μια σημαντική
αλαουίτικη μειονότητα που παραδοσιακά κατείχε διάφορες ηγετικές θέσεις στην κυβέρνηση και το
στρατό. Αυτό δεν αποτελούσε ουδέποτε θέμα στο παρελθόν, αλλά η, εξωτερικής διεύθυνσης, κοινωνική
προετοιμασία (σε αυτή την περίπτωση, διοργανώθηκε από τα κράτη του Κόλπου) εγκλιμάτισε μέρη του
πληθυσμού στο σεκταρισμό και ανέπτυξε το κατάλληλο έδαφος για την ψυχολογική θεμελίωση της
τάσης takfiri (απόδοση κατηγορίας ενός μουσουλμάνου προς έναν άλλο μουσουλμάνο για αποστασία),
ώστε να ριζώσει μεταξύ ορισμένων εγχώριων στοιχείων, μετά την Έγχρωμη Επανάσταση η οποία
ξεκίνησε στις αρχές του 2011. Στη συνέχεια. ακόμα κι αν ο σεχταρισμός δεν ήταν πλέον μια σημαντική
δύναμη της συριακής κοινωνίας (παρά τις πενταετείς τρομοκρατικές προβοκάτσιες «θρησκευτικών»
κίνητρων), χρησιμοποιείται ως κραυγή συσπείρωσης για την αναπλήρωση των τάξεων των ξένων
τζιχαντιστών και καλύπτει τις ΗΠΑ και τους συμμάχους της πίσω από το μανδύα του αληθοφανούς
ισχυρισμού πως ο πρόεδρος Assad δεν «αντιπροσωπεύει το λαό» και ως εκ τούτου πρέπει να ανατραπεί.
Ιστορία:
Η ιστορία της Συρίας είναι μακρά και η χώρα αποτελεί έναν τόπο πλούσιο σε πολιτιστικά αξιοθέατα. Κατά
συνέπεια, τα εμφανή σημάδια πολιτισμού, τα οποία ενστερνίστηκαν οι πολίτες της χώρας, προσδίδουν
ένα ακλόνητο αίσθημα πατριωτισμού που αργότερα αποκαλύφθηκε πως αποτελούσε μία από τις
ισχυρότερες άμυνες κατά του Υβριδικού Πολέμου (πολιτισμική συνεκτικότητα). Είναι προφανές ότι αυτό
ήταν γνωστό στην αμερικανική ηγεσία κατά την προπαρασκευαστική έρευνα τους για τη Συρία, αλλά
πιθανώς υποτιμήθηκε η σημασία του, υπολογίζοντας ότι θα μπορούσαν να προκαλέσουν με επιτυχία μια
επιστροφή στην περίοδο αποσταθεροποίησης, με διαδοχικά πραξικοπήματα που ακολούθησαν την
ανεξαρτησία της χώρας πριν από την Προεδρία του Hafez Assad. Αντίθετα, η συντριπτική πλειοψηφία
των Σύρων είχε μεγαλώσει μαθημένη στην ειλικρινή εκτίμηση προς την προσφορά της οικογένειας
Assad για τη σταθερότητα της χώρας τους και την ανάπτυξή της και ποτέ δεν επιθυμούσαν ενέργειες
που θα μπορούσαν να επιστρέψουν τη χώρα στα σκοτεινά χρόνια, που προηγήθηκαν της πολιτικής
ανόδου της δυναστείας Assad.
Διοίκηση:
Η σύντομη κληρονομιά των διαχωριστικών διοικητικών ορίων κατά τη διάρκεια μιας περιόδου της
Γαλλικής Ύπατης Αρμοστίας παρείχε το γεωπολιτικό προηγούμενο για τις ΗΠΑ, ώστε να αναστήσουν μια
επίσημη ή ομόσπονδη διαίρεση της Συρίας. Ακόμη και αν η ιστορική μνήμη εκείνης της στιγμής έχει
χαθεί σε μεγάλο βαθμό από την ψυχή των σύγχρονων Σύρων (εκτός από τη σημαία των
αντικυβερνητικών ανταρτών που αντιπροσωπεύει τη Συρία της εποχής της Ύπατης Αρμοστίας), αυτό δεν
σημαίνει ότι δεν υπάρχει δυνατότητα εξωτερικής επιβολής στο μέλλον και «ιστορικής δικαίωσης» της
απόφασης από αυτό το ιστορικό γεγονός. Η ρωσική αντιτρομοκρατική επέμβαση στη Συρία
εξουδετέρωσε το ενδεχό μενο της επίσημης κατάτμησης της χώρας, αλλά και ο αγώνας για τη Raqqah
υπονοεί ότι η δύναμη η οποία ελέγχει και τροφοδοτεί την «πρωτεύουσα» των τρομοκρατών θα κρατήσει
τα βαριά χαρτιά για τον προσδιορισμό της μεταπολεμικής εσωτερικής ανάπλασης του κράτους,
ανοίγοντας τη θύρα στις ΗΠΑ και τους αντιπροσώπους της για να εκβιάσουν μία ομόσπονδη «λύση» για
τη Συρία που θα μπορούσε να δημιουργήσει μεγάλες αυτόνομες ζώνες οι οποίες θα υπόκεινται σε φιλοαμερικανική υποστήριξη.

Geopolitics.com.gr all rights reserved 2016

Page 38