Συνολικά, οι τρεις αυτοί αλληλένδετοι παράγοντες προορίζονται να ενισχύσουν το μεγαλύτερο από τους στρατηγικούς στόχους των ΗΠΑ, και ταυτόχρονα αυξάνουν τις προοπτικές για τη δική τους επιτυχία. Αυτή είναι η τεχνική της τεχνητής « σύγκρουσης πολιτισμών », μεταξύ της Δύσης και της Ευρασίας και της Ρωσίας, σύμφωνα με την οποία οι ΗΠΑ αναμένουν εφεξής από την ΕΕ να τρομοκρατηθεί υπό το φόβο της ρωσικής αρκούδας και, κατά συνέπεια, να τρέξουν στην αγκάλη Άμυνας του Θείου Σαμ ως « υπερασπιστή του δυτικού πολιτισμού ». Αυτό είναι το απόλυτο σχέδιο που οι ΗΠΑ θέλουν να εκπληρώσουν στην Γηραιά Ήπειρο, δεδομένου ότι η επιτυχής εφαρμογή του μαζί με τα τρία βασικά συστατικά( στρατιωτική, ενεργειακή και οικονομική εξάρτηση που περιγράφηκαν νωρίτερα) θα δημιουργούσε τις προϋποθέσεις για την, επί γενεών, ηγεμονική κυριαρχία πάνω από την Ευρώπη, και ως εκ τούτου θα εκτόξευε τις πιθανότητες ότι η πολυπολική αντεπίθεση ενάντια στην αμερικανική υπερδύναμη θα παρατεινόταν, μετατρέποντας αυτή μία υπόθεση δεκαετιών. Κάπως έτσι εξηγούνται και οι φωνές διαφωνίας εντός της Ε. Ε. περί ευρωστρατού, ενεργειακής τροφοδοσίας, κυρώσεων εναντίον Ρωσίας, συμφωνίας για τον TTIP κτλ.
Κοινωνικο-πολιτικά Τρωτά Σημεία – Συρία Εθνικότητα:
Τουλάχιστον το 90 % του πληθυσμού της Συρίας είναι Αραβικός, ενώ το υπόλοιπο σχεδόν 10 % είναι, ως επί το πλείστον, Κουρδικό. Από τη σκοπιά του Υβριδικού Πολέμου, θα υπέθετε κανείς ότι αυτή η κατάσταση σχέσεων μπορεί να φανεί χρήσιμη στην αποσταθεροποίηση, αλλά διάφοροι παράγοντες εμπόδισαν το ανωτέρω από το να εκπληρώσει την προοπτική που οι Αμερικάνοι σχεδίαζαν και ανέμεναν.
Αρχικά, ο συριακός πληθυσμός είναι πολύ πατριωτικός λόγω πολιτιστικής κληρονομιάς και γαλβανισμένος από την αντιπολίτευση εναντίον του Ισραήλ. Σαν αποτέλεσμα, ενώ υπάρχει προφανώς μια πληθώρα προσωπικών πολιτικών πεποιθήσεων μεταξύ της, ως επί το πλείστον, μονοεθνικής κοινωνίας, δεν υπήρξε ποτέ καμία πραγματική πιθανότητα ότι θα στρέφονταν εναντίον του κράτους, εξ ου και η ανάγκη για την εισαγωγή ενός τέτοιου τεράστιου αριθμού από διεθνείς τρομοκράτες και μισθοφόρους στο πεδίο της μάχης για να ικανοποιήσουν αυτή την απαίτηση Υβριδικού Πολέμου.
Όσον αφορά τους Κούρδους, ουδέποτε στην ιστορία τους δεν είχαν επιδείξει διαθέσεις για αντικυβερνητική εξέγερση, σε αντίθεση με τους ομολόγους τους στην τουρκική και την ιρακινή επικράτεια. Αυτή η κατάσταση διπλωματικών σχέσεων με το κράτος της Συρίας υπονοούσε ότι η ύπαρξή τους στη χώρα ήταν διαχειρίσιμη και σε καμία περίπτωση κοντά σε μία τόσο δραματική κατάσταση, όπως οι πληροφορίες των δυτικών ΜΜΕ προσπαθούν να ζωγραφίσουν με τα πλέον μελανά χρώματα, αναδρομικά. Ακόμα κι αν οι Κούρδοι δελεάζονταν στην ένταξή τους σε μια ριζοσπαστικοποιημένη αντικυβερνητική μάζα, ο σχετικά μικρός ρόλος τους.
Στις εθνικές υποθέσεις και η αδιευκρίνιστη γεωγραφική απόσταση από οποιαδήποτε σχετικά κέντρα εξουσίας θα τους απέκλειε από το να γίνουν ένα σημαντικό asset του Υβριδικού Πολέμου, αν και σίγουρα θα ήταν ένα αποτελεσματικό στρατηγικό συμπλήρωμα σε κάθε αραβική τρομοκρατική οργάνωση, λόγω της εγγύτητάς τους σε σημαντικά αστικά κέντρα πληθυσμού.
Όπως είναι γνωστό, ωστόσο, οι Κούρδοι ακόμα και σήμερα δείχνουν ικανοποιημένοι με την αρχική τους κατάσταση επιχειρώντας μόνο να διευρύνουν τα οικονομικά και διοικητικά προνόμια που κατείχαν, μέσω ελέγχου ευρύτερων περιοχών. Ουδέποτε συμφώνησαν με τους αντάρτες, στις πολιτικές τους θέσεις, έχουν προβεί ακόμα και σε εχθροπραξίες μαζί τους και με εξαίρεση κάποιες παραφωνίες για ανεξαρτητοποίησή τους από τη Συρία, οι Κούρδοι επιθυμούν την ομόσπονδη συμμετοχή τους στην επόμενη ημέρα του συριακού. Αυτός είναι ένας βασικός λόγος για τον οποίο οι Κούρδοι του Ιράκ και της Συρίας δεν διαθέτουν και τις καλύτερες των σχέσεων.
Geopolitics. com. gr all rights reserved 2016 Page 37