κυρίως , στη Σερβία Ο αριθμός των βίαιων θανάτων ( μερικές εκατοντάδες ) είναι αναλογικά μικρός , συγκρινόμενος με τις συνολικές απώλειες . Συχνά ήταν αποτέλεσμα ατομικής πρωτοβουλίας . Ο σχεδιασμός της λιμοκτονίας ήταν μια ύπουλη μέθοδος , πολύ πιο απάνθρωπη και αποτελεσματική , για την εξαφάνιση του ελληνικού στοιχείου , ενώ ταυτόχρονα πλούτιζαν η βουλγαρική Κυβέρνηση και οι Βούλγαροι ιδιώτες . Οι διηγήσεις των μαζικών εκτελέσεων με πυροβόλα όπλα ή άλλες μέθοδοι εντυπωσιάζουν τον αναγνώστη , όταν φαντάζεται τα κατακρεουργημένα σώματα και το χυμένο αίμα .
Κατά τη γνώμη μας όμως , η κτηνωδία παρόμοιων εγκλημάτων δεν φθάνει σε ύψος την σκληρότητα μιας μεθόδου που συνίστατο στην καταδίκη χιλιάδων αθώων ανθρώπων να πεθάνουν από πείνα μετά από μακρόχρονα και αγωνιώδη μαρτύρια . Όσον αφορά τους εκπατρισμούς , υπήρξαν μια πράξη καταδικαστέα αφ ’ εαυτή , εφόσον πρόκειται για επίσημη παραβίαση των κανόνων του πολέμου . Αυτό όμως που τους κάνει αληθινό έγκλημα απεχθές και ατιμωτικό είναι ότι δεν επρόκειτο για μέτρα ασφαλείας αλλά για μέθοδο εξόντωσης . Πάνω από το ένα τέταρτο των εκπατρισμένων ανδρών υπέκυψαν στις στερήσεις , στα χτυπήματα , στα βασανιστήρια , στην εξοντωτική εργασία . Κανένα πολιτισμένο έθνος δεν θα τολμούσε να εφαρμόσει σε εγκληματίες του κοινού Ποινικού Δικαίου το καθεστώς που υπέστησαν οι εκπατρισμένοι της Ανατ . Μακεδονίας . Γι ’ αυτούς που γλίτωσαν από το Κίτσεβο , η λέξη « κόλαση » έχει από τώρα και στο εξής συγκεκριμένο περιεχόμενο . Η βουλγαρική Κυβέρνηση και Διοίκηση είναι άμεσα υπεύθυνες γι ’ αυτά τα δύο εγκλήματα , τη λιμοκτονία και τους εκπατρισμούς .
Η ευθύνη τους είναι τόσο άμεση όσον αφορά τις λεηλασίες , τις κακοποιήσεις πάσης φύσεως και την καταναγκαστική εργασία στις οποίες υπέβαλλαν τους κατοίκους της Ανατ . Μακεδονίας , περιφρονώντας ολοκληρωτικά τα ανθρώπινα δικαιώματα , όσο είναι υπεύθυνες και για τις βιαιότητες και τις δολοφονίες που ακολούθησαν την εκτέλεση των διαταχθέντων . Δεν θα μπορούσαν φυσικά να αρνηθούν την άμεση ευθύνη τους όσον αφορά τις αυθαίρετες συλλήψεις , τα βασανιστήρια στα οποία υποβάλλονταν επίσημα οι κρατούμενοι , τους θανάτους και τις αναπηρίες που προκάλεσαν . Ας καταλάβουμε ότι η Διοίκηση η οποία είχε την ευθύνη και τα μέσα για τη διατήρηση της δημόσιας τάξης , είναι ένοχη αμέλειας διότι δεν έπραξε το καθήκον της και επέτρεψε να εγκαθιδρυθεί ένα καθεστώς αυθαιρεσίας και αβεβαιότητας , το οποίο υποβοηθούσε τις βλέψεις της βουλγαρικής Κυβέρνησης . – Αν και έμμεση , η ευθύνη της παραμένει ακέραια .
Πώς να χαρακτηρίσουμε μια Κυβέρνηση που επιδεικνύει τέτοια βαθιά υποκρισία , που καταπατά με τέτοια ευκολία το λόγο της , που αγνοεί τους κανόνες του διεθνούς δικαίου και τις πλέον στοιχειώδεις αρχές των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου , που καταδικάζει σε συνεχές βασανιστήριο χιλιάδες ακίνδυνων ανθρώπων , που δεν οπισθοχωρεί μπροστά σε οποιοδήποτε μέτρο , όσο βάρβαρο και αν είναι , προκειμένου να ικανοποιήσει τις ορέξεις της , την απληστία της και τις φιλοδοξίες της ; Περιοριζόμαστε στο να δηλώσουμε ότι είναι επικίνδυνη όχι μόνο για τους γείτονές της , αλλά και για όλη την πολιτισμένη ανθρωπότητα . Πρέπει να υποχρεωθεί να επανορθώσει για το κακό που προκάλεσε , στο βαθμό τουλάχιστον που μια τέτοια επανόρθωση είναι δυνατή . Όσο για την τιμωρία που της αξίζει , αυτή
Geopolitics . com . gr all rights reserved 2016 Page 42