Ο κατάλογος της συγκέντρωσης της 4 ης εξουσίας μπορεί να συνεχιστεί επί μακρόν είτε εκτός είτε εντός συνόρων. Αυτό όμως που είναι εξαιρετικά σημαντικό είναι ο τρόπος ελέγχου των ομίλων ενημέρωσης, ασχέτως αν οι μεγαλύτεροι επιχειρηματίες του χώρου διαθέτουν μετοχές σε αυτούς ή όχι. Διότι η συμμετοχή με ποσοστό σε έναν όμιλο σημαίνει απλά την απόδοση κάποιων κερδών, όχι απαραίτητα τον έλεγχο αυτού. Η οικονομική ειδησεογραφία παγκοσμίως ελέγχεται από το Reuters Economic Services και το AP-Dow Jones. Στις ΗΠΑ αυτή τη στιγμή υπάρχουν μόνο δύο ειδησεογραφικά πρακτορεία: Το Associated Press με 900 εκατομμύρια αναγνώστες και τον έλεγχο των 2 / 3 της ειδησεογραφίας στη χώρα και το United Press που μαζί με την ΙΤΝ και την Sacramento Union Corporation σχημάτισαν την UPI-TN.
Η UPI-TN μαζί με τη VISNEWS, που ανήκει στο Reuters και το BBC έχουν σχηματίσει ένα μονοπώλιο στην παγκόσμια αγορά ειδήσεων. Ο τρόπος που επετεύχθη αυτό ήταν πολύ απλός. Τα ειδησεογραφικά δελτία των 20:30 που παρακολουθούμε στους δέκτες μας είναι πολύ δύσκολο να γεμίσουν με ειδησεογραφικό υλικό άνευ ανταποκριτών. Ιδιαίτερα το εξωτερικό ρεπορτάζ είναι ένα πολύ ακριβό προϊόν για να μπορεί οποιοσδήποτε να έχει πρόσβαση σε αυτό. Έτσι μπορούμε να δούμε ότι όλα τα δελτία ειδήσεων διαθέτουν τα ίδια ρεπορτάζ με το ίδιο κείμενο, τα ίδια πλάνα και την ίδια σειρά παρουσίασης, όπως ακριβώς επιβάλουν τα ειδησεογραφικά πρακτορεία! Διότι κατά αυτό τον τρόπο συμβάλουν στη διαμόρφωση της παγκόσμιας κοινής γνώμης, αναλόγως των σφαιρών επιρροής. Οι τηλεοπτικοί σταθμοί δεν χρειάζεται να επιβαρύνονται με έξοδα συντήρησης ανταποκριτών, απλά αποδίδουν το ανάλογο αντίτιμο. Αυτό όμως που είναι σημαντικότερο όλων είναι ότι η τιμή του ρεπορτάζ δεν είναι δεδομένη. Εξαρτάται από το βιοτικό επίπεδο κάθε χώρας! Επί παραδείγματι, το ίδιο ρεπορτάζ από τη Συρία θα πουληθεί σε υψηλότερη τιμή στη Γαλλία από ότι στην Ελλάδα, αφού τιμολογείται με ποσοστά επί των εσόδων των τηλεοπτικών σταθμών. Έτσι επιτυγχάνεται η προβολή του σε όλο τον κόσμο, αλλά και ο οικονομικός έλεγχος των τηλεοπτικών σταθμών που αποδίδουν το απαραίτητο μερίδιο από το τζίρο τους κι έτσι αφαιρείται η δυνατότητα ανεξαρτητοποίησής τους.
group που διαθέτει.
Προκειμένου τα ΜΜΕ να επιβιώσουν οικονομικά, από τον έλεγχο που ασκείται από τα παγκόσμια ειδησεογραφικά καρτέλ συντηρούνται από το χώρο της διαφήμισης( σ. σ. και η προπαγάνδα ανήκει στο χώρο της διαφήμισης, αποδίδοντας επίσης υψηλά κεφάλαια για τη μετάδοσή της). Άλλωστε η διαφήμιση είναι ένας έμμεσος τρόπος διακίνησης μαύρων και φανερών κεφαλαίων. Επί παραδείγματι υπάρχουν εταιρείες και οργανισμοί μονοπωλιακού χαρακτήρα( ΟΠΑΠ και ΔΕΗ παλαιότερα, ΕΥΔΑΠ, ΥΠΕΧΩΔΕ, Υπουργείο Πολιτισμού, ΜΚΟ κ. α.) οι οποίες δεν έχουν την ανάγκη διαφήμισης και όμως δαπανούν υπέρογκα ποσά για μονοσέλιδες διαφημίσεις εντός εντύπων. Τα ΜΜΕ εξαρτώνται πολύ λιγότερο από τους αναγνώστες-ακροατές και πολύ περισσότερο από τις διαφημίσεις. Ακόμα και αν ένα μέσο έχει « κοινό » μπορεί να χρεοκοπήσει ανά πάσα στιγμή, έναντι ενός « ποιοτικότερου » το οποίο είναι πιο αρεστό στο διαφημιστικό χώρο, που εκπροσωπεί διάφορα επιχειρηματικά και πολιτικά συμφέροντα, λόγω του tally
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα από τους πρώτους διδάξαντες του χώρου της ενημέρωσης( Αγγλία) είναι το BBC, που όπως προ είπαμε ελέγχει μεγάλο μερίδιο της παγκόσμιας ειδησεογραφίας. Διαθέτει δωδεκαμελές Δ. Σ. το οποίο διορίζεται από την κυβέρνηση. Αυτό το Δ. Σ. επιλέγεται ανεξάρτητα από τις πολιτικές του θέσεις, αλλά όλοι προέρχονται από την αστική τάξη. Βάσει του νόμου Wireless Telegraph Act απαγορεύεται στο BBC να διαθέτει δική του άποψη, ήτοι να εκφράζει την αντίρρησή του, όπως θα περίμενε κανείς στην ανεξάρτητη ειδησεογραφία, χάριν της αντικειμενικότητας και της ίσης μεταχείρισης. Επίσης οποιοσδήποτε υπουργός μπορεί να επιβάλει την αναμετάδοση κάποιας υπουργικής απόφασης ή τη διακοπή κάποιου προγράμματος. Ο συνδυασμός αυτών αποτελεί καταφανέστατη λογοκρισία επί της ειδησεογραφίας.
Geopolitics. com. gr all rights reserved 2016 Page 48