Geopolitics Magazine November - December 2014 | Page 36

Geopolitics & Daily News Magazine
ανακεφαλαιοποίησης της με κεφάλαια ξένων επενδυτών που οδήγησε στην αλλαγή του ιδιοκτησιακού
καθεστώτος και την αποξένωση των κυπρίων μετόχων.
Καθημερνά, η κοινωνία κλονίζεται με αποκαλύψεις οικονομικών καταχρήσεων αλλά και κατάχρησης
εξουσίας από αιρετούς και μη πολιτειακούς αξιωματούχους. Οι κανόνες της χρηστής διοίκησης έχουν
περιέλθει σε αχρησία και οι πολίτες ταυτίζουν πλέον τα πολιτικά κόμματα με το οικονομικό κατεστημένο
και τα θεωρούν συνυπεύθυνα για την οικονομική καταστροφή που επήλθε στον τόπο. Η απαξίωση των
πολιτών απέναντι στο πολιτικοοικονομικό κατεστημένο εκφράστηκε με τον πλέον εκκωφαντικό τρόπο
μέσα από το ρεκόρ αποχής τους στις εκλογές του 2014 για το ευρωκοινοβούλιο.
Η εκρίζωση του βαθέως κράτους και η αποκατάσταση της εμπιστοσύνης των πολιτών στους θεσμούς
αποτελεί τη Λυδία λίθο που θα κρίνει την ανασυγκρότηση της κοινωνίας μας σε πολιτικό και οικονομικό
επίπεδο. Αυτή η δοκιμασία, με τη σειρά της, θα κρίνει σε μεγάλο βαθμό την επιτυχή ή όχι επανεκκίνηση
της οικονομίας.
Η σύγκρουση με το βαθύ κράτος, το κατεστημένο, και η εκρίζωση του μπορεί να επέλθει μόνο μέσα από
την εξυγίανση του δημόσιου αλλά και του τραπεζικού τομέα. Αυτή είναι απαραίτητη προϋπόθεση για ν’
αποκτήσει η οικονομία τη χαμένη εμπιστοσύνη τόσο μεταξύ των πολιτών όσο και χρηματοπιστωτικών
παραγόντων του εξωτερικού που αναμένεται να τη στηρίξουν για να μπορέσει όχι μόνο να εξέλθει της
κρίσης αλλά και να παραμείνει σε πορεία ανάκαμψης.
Με τη σειρά του, το εύρος της οικονομικής ανάπτυξης εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την ποιότητα των
οικονομικών θεσμών, όπως η απορρύθμιση των αγορών και η ποιότητα λειτουργίας του κράτους και των
νόμων.
Το πρώτο βασανιστικό ερώτημα που προκύπτει
είναι κατά πόσο μια κοινωνία που θεμελιώθηκε σ’
ένα εμποτισμένο από διαπλοκή και κατάχρηση
εξουσίας βάθρο, είναι έτοιμη να προχωρήσει σε
σαρωτικές μεταρρυθμίσεις. Η μέχρι σήμερα
εμπειρία απέδειξε ότι δύσκολα επέρχονται οι
μεταρρυθμίσεις λόγω των εμπλεκόμενων
συμφερόντων οργανωμένων συνόλων και ελίτ
που τις αντιμάχονται. Χαρακτηριστικό παράδειγμα
σε επίπεδο Ε.Ε. είναι οι μεταρρυθμίσεις της
Κοινής Αγροτικής Πολιτικής (ΚΑΠ) στην οποία
αντιστέκεται η ελίτ των Ευρωπαίων γαιοκτημόνων
όπως στη Γαλλία, Ισπανία, Πορτογαλία και
Ελλάδα, η οποία από το 1962 απολαμβάνει
τεράστια οικονομικά οφέλη από τις
επιχορηγήσεις/αποζημιώσεις της ΚΑΠ απλά και μόνο διότι είναι ιδιοκτήτες τεράστιων εκτάσεων γης, π.χ.
οι βασιλικές οικογένειες στην Ευρώπη, εις βάρος των λοιπών Ευρωπαίων φορολογουμένων. Οι ελίτ των
χωρών αυτών, νέμονται τον εθνικό πλούτο μέσα από καταχρήσεις των φορολογικών εσόδων και
κρατικών μονοπωλίων.
Το δεύτερο καίριο ερώτημα είναι αυτό που αμφισβητεί την άποψη/θέση ότι οι μεταρρυθμίσεις με στόχο
την εξυγίανση μπορούν πραγματικά να προωθήσουν την οικονομική ανάπτυξη. Η αμφισβήτηση αυτή
προέρχεται συνήθως από οργανωμένα σύνολα των οποίων τα συμφέροντα απειλούνται από την
εφαρμογή και το εύρος των μεταρρυθμίσεων, όπως π.χ. οι συνδικαλιστικές οργανώσεις που αντιτίθενται
στις ιδιωτικοποιήσεις κρατι