Geopolitics.com.gr
Υπάρχει γενικότερα, μια διπλωματική τάση στην Ελλάδα ,από τα
μεταπολεμικά χρόνια και ύστερα που υποστηρίζει την αμυντική
στάση , άνευ διεκδικήσεων και επιθετικής λεκτικής/τακτικής. Αυτό
ακριβώς, όμως, είναι που δίνει και το περιθώριο σε κάθε άλλη
χώρα να "καλύπτει τα κενά" που αφήνει η συγκεκριμένη
διπλωματική στάση.
Έτσι έχουμε την Τουρκία, τα Σκόπια και την Αλβανία να
λαμβάνουν επιθετική στάση απέναντι μας , διατηρώντας ένα
πλαίσιο εντυπώσεων που λειτουργεί σχεδόν πάντα εις βάρος μας.
Εκείνο που μας διαφεύγει είναι πως η αμυντική διπλωματία
στηρίζεται κυρίως στο γεγονός ότι θέτεις κόκκινες γραμμές και
όρια που δεν αλλάζουν κατά το δοκούν. Αν κάποιος τα παραβιάσει
, όπως ορίζεται από το διεθνές σκηνικό, εκεί που η λεκτική
διπλωματία δεν μπορεί, ξεκινάει η διπλωματία των όπλων και του
πολέμου. Μόνο αυτό μπορεί να δώσει ισχύ ουσιαστικά σε μια
αμυντική μεν στάση, που δεν πάει όμως σε θέση μηδενικών ανταλλαγμάτων και άνευ όρων
παραχώρηση/υποχώρηση.
Είναι πολλά τα παραδείγματα ακόμα και στην νεώτερη ιστορία μας που η Ελλάδα , προσπαθώντας να
διατηρήσει μια αμυντική διπλωματική στάση διότι επιβαλλόταν από καταστάσεις, εξωτερικούς
παράγοντες κτλ έθαψε το εθνικό συμφέρον της, φέροντας έτσι ένα καίριο πλήγμα στην γεωπολιτική της
ισχύ. Σαν κάποιον που περιτριγυρίζεται από καρχαρίες και επιλέγει να μείνει ακίνητος ακόμα και όταν
τον δαγκώνουν για να μην κάνει απότομες κινήσεις και προκαλέσει και άλλους μόνο που ήδη είναι υπό
επίθεση.
Η επιθετική τάση διπλωματίας και πολιτικής έχει πάντα επιφέρει κέρδος στην Ελλάδα ιστορικά. Οι
μεγαλύτερες επιτυχίες της έγιναν με αυτό τον τρόπο. Είτε μιλάμε για την πρώιμη περίοδο των
Βαλκανικών, είτε για την περίοδο που οδήγησε στην κατάκτηση της Μικράς Ασίας έστω και πρόσκαιρα
είτε ακόμα και σε ειρηνικές περιόδους όπως την δεκαετία του 2000 πλέον όπου η σύμπνοια πολιτικών
κάθε παράταξης έβαλε την Κύπρο μέσα στην Ε.Ε. παρά τις αντιρρήσεις και τα επιχειρήματα της
Τουρκίας.
Όμως, αυτό θέλει σύμπνοια αλλά και πλάνο μακροπρόθεσμο, που δεν επηρεάζεται από κομματικά
μικροπολιτικά παιχνίδια. Με μόνο γνώμονα και κριτήριο το Εθνικό συμφέρον όπως ακριβώς έχει περάσει
από την Αρχαία Σπάρτη στην Αρχαία Ρώμη και από εκεί στις ΗΠΑ ως κυρίαρχο πλάνο μιας πολιτείας.
Η , κακώς εννοούμενη, αμυντική διπλωματία που έχει περάσει ως δόγμα στην Ελλάδα , πέρα από τον
περιορισμό που δίνει στην ίδια την χώρα και τα δικαιώματα της , δημιουργεί και μια κάλυψη για
ανθρώπους που δεν δείχνουν ικανότητα να στηρίξουν μια ισορροπημένη επιθετική ρητορική, αλλά και
μια ανυπαρξία στήριξης των γραμμών αυτών προς τα έξω, επειδή ακριβώς δεν μπορούν να εμπνεύσουν
τον λαό της χώρας (σ.σ. παρακάτω θα υπάρξει ειδική αναφορά για την εσωτερική γεωπολιτική τάξη που
αφορά τους πολίτες μιας χώρας)
Ένα σχέδιο διπλωματίας και εξωτερικής πολιτικής είναι εκείνο που δίνει και έμφαση στην γεωπολιτική
δύναμη μιας χώρας , αφού καθορίζει εκ των προτέρων τα όρια και τις θέσεις σε σταθερή βάση. Εκεί
δηλαδή που μπαίνουν οι κόκκινες γραμμές και κάθε περαιτέρω υποχώρηση , είτε θα γίνεται με πολύ
ισχυρά ανταλλάγματα είτε θα οδηγεί σε λεκτικό αδιέξοδο σε επίπεδο επιχειρημάτων.
Geopolitics.com.gr all rights reserved 2014
Page 23