Γράφει ο Παναγιώτης Κάρδαρης , Συγγραφέας , ερευνητής θρησκειών
Εθνοφυλετισμός , η Άρση της Πεντηκοστής Μέρος Πρώτο
Εισαγωγή
« Κείνο που σου προσάπτουνε τα χελιδόνια είναι η άνοιξη που δεν έφερες » Οδυσσέας Ελύτης , 1911-1996 , Ποιητής , Νόμπελ 1979
Οικουμενικότητα και Οικουμενισμός .
Η επόμενη μέρα της Πανορθόδοξης Συνόδου της Κρήτης , ύστερα μάλιστα από τα τερτίπια της Εκκλησίας της Ρωσίας αλλά και τις πιέσεις που άσκησαν οι διάφορες εθνικές ορθόδοξες εκκλησίες προκειμένου να προωθήσουν δικά τους συμφέροντα και εθνικές αξιώσεις , πάνω από το θεολογικό πνεύμα που πρέπει να διέπει μια τέτοια σύνοδο , τους βρήκε όλους σκυθρωπούς και σκεπτικούς . Παρ ' όλη τη θριαμβολογία όλων των πλευρών , για του δικούς της λόγους η καθεμία , όλοι μέσα τους γνωρίζουν καλά ότι υπάρχει ένα μεγάλο πρόβλημα το οποίο πρέπει κάποια στιγμή να λυθεί είτε με τον κακό τρόπο ( σχίσμα ) είτε με τον καλό ( ευρεία συναίνεση και υποχώρηση με εκλογή νέου καπετάνιου στο τιμόνι της ορθοδοξίας ή την επικύρωση του παλαιού . Όμως προς το παρόν όλοι το αποφεύγουν γιατί όλοι φορούν τις δικές τους παρωπίδες , αρνούνται πεισματικά να δουν ότι πρόβλημα προέρχεται από την λανθασμένη νοητική σύνδεση της Οικουμενικότητας με τον Οικουμενισμό και την παγκοσμιοποίηση .
Η διαφορά του πρώτου από το δεύτερο όρο είναι τεράστια , καθώς η Οικουμενικότητα σέβεται την διαφορετικότητα και προσπαθεί να χτίσει σχέσεις ομόνοιας μεταξύ διαφορετικών , μεταξύ τους λαών , ενώ η δεύτερη προσπαθεί να υποτάξει τους λαούς και να καταπατήσει τη διαφορετικότητα στο όνομα της οικονομικής κερδοφορίας , αναπτύσσοντας παράλληλα ένα σύστημα πραιτοριανών για την προάσπιση των συμφερόντων της ελίτ της . Έτσι σε ένα τέτοιο κλίμα ο καθένας προτάσσει τα συμφέροντα της δικής του εθνικής πλευράς , σε σχέση μάλιστα με τον παγκόσμιο γεωπολιτικό χάρτη , σε βάρος των συμφερόντων μιας ενωμένης ανατολικής εκκλησίας . Παραγνωρίζεται με αυτόν τον τρόπο το νόημα της Πεντηκοστής και η ενότητα των πιστών σε ένα σώμα , αφού το μικρόβιο της χωριστικότητας εστιάζει στην εθνικότητα , τη φυλή , το χρώμα , την γλώσσα , το εθνικό συμφέρον και λιγότερο στην χριστιανική ιδιότητα , ως κοινού σημείο αναφοράς .
Θα πει κανείς , σε αυτό το σημείο , « γιατί να μας ενδιαφέρει αν πέτυχε ή όχι , μια σύνοδος , ένα , ας του πούμε , συνέδριο ενός δόγματος ή μιας θρησκείας ;». Η απάντηση είναι απλή , από τη στιγμή που οι θρησκείες , θέλοντας και μη , ανήκουν στο παγκόσμιο ταμπλό του παιχνιδιού της δύναμης , οι « γεωθρησκευτικές » μελέτες είναι ένα σημαντικό εργαλείο στα χέρια της Γεωπολιτικής ανάλυσης και όπως λέει το Αμερικάνικο ρητό , « διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες ».
Η Ρώμη , η Γαλλική Επανάσταση και τα Έθνη Κράτη .
Ο επαναπροσδιορισμός της έννοιας και της συλλογικής ευθύνης του έθνους που έφερε αναπόφευκτα η Γαλλική επανάσταση με την μετάθεση του ελέγχου και της άσκησης εξουσίας από το « Έθνος » πλέον και όχι από την αριστοκρατία και τους φεουδάρχες επηρέασε ολόκληρη την πολιτική και θρησκευτική
Geopolitics . com . gr all rights reserved 2017 Page 28