ιστορία της δύσης. Υπάρχει άλλωστε από την αρχαία Ρώμη και το Βυζάντιο μια προοδευτική εξέλιξη της άσκησης εξουσίας, από την Αυτοκρατορία στα Έθνη-Βασίλεια και από τα τελευταία στα Έθνη-Κράτη με έμφαση στην αντιπροσωπευτική λαϊκή εξουσία. Παρατηρούμε εξάλλου και το εξής, η μία και ενιαία εκκλησία δεν άντεξε από το διαχωρισμό της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας δε δυτική και ανατολική, οπότε και διαχωρίστηκε στην αρχή ιδεολογικά, έπειτα διοικητικά και τέλος δογματικά σε δυτική Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία και σε Ανατολική Ορθόδοξη. Ο διαχωρισμός ήταν πρωτίστως γεωπολιτικός και όποιος κατάλαβε, κατάλαβε. Έχετε αμφιβολία μήπως για το τι θα γίνονταν, αν τελικά η κόρη της Ειρήνης της Αθηναίας ή της ίδιας της Αυτοκράτειρας, νυμφεύονταν τον Κάρολο τον Μέγα; Θα άλλαζε ολόκληρο το πρόσωπο της ιστορίας και ίσως σήμερα ο « τσακωμός » της χριστιανικής ανατολής και της χριστιανικής δύσης να γράφονταν στα βιβλία της ιστορίας σαν μια μικρή παρεξήγηση μεταξύ δύο αδελφών.
Το πέρασμα της άσκησης εξουσίας στην έννοια του έθνους, δια αντιπροσώπων κατά κύριο λόγο και η εμφάνιση της νέας μορφής δημοκρατίας με την παράλληλη υιοθέτηση των ιδεολογικών μοτίβων του διαφωτισμού( ο οποίος σύμφωνα με μια φίλη μου ιστορικό, έγινε μάλλον με λάμπες οικονομίας), μεταμόρφωσε τόσο την δυτική πολιτική ψυχή όσο και την θρησκευτική. Παράλληλα άσκησε τεράστια πίεση στο διοικητικό σύστημα, ιδιαίτερα της ορθόδοξης εκκλησίας.( Η Ρωμαιοκαθολική είχε φροντίσει από πριν να καλύψει τα νώτα της, αυτό θα το συζητήσουμε σε κάποιο, ίσως, επόμενο άρθρο). Η εθνικοποίηση των κρατών, η πρόταξη του « πατριωτικού » συμφέροντος έναντι οποιουδήποτε άλλου, η καπήλευση του τελευταίου από, κατά καιρούς, ακραία στοιχεία, έθεσε σε δεύτερη μοίρα την οικουμενικότητα του μηνύματος της πεντηκοστής και της ρύσης του Αποστόλου Παύλου « Δεν υπάρχει Ιουδαίος ούτε Έλληνας, δεν υπάρχει δούλος ούτε ελεύθερος, δεν υπάρχει αρσενικό και θηλυκό. γιατί όλοι εσείς είστε ένας στο Χριστό Ιησού » Προς Γαλάτας κεφ. 3.
Ο Θάνατος της ιδέας της Πεντηκοστής.
Όπως είχαμε αναφέρει σε προηγούμενο άρθρο του Geopolitics, η έννοια της Πεντηκοστής είναι ο κεντρικός πυρήνας ύπαρξης του Χριστιανικού Μηνύματος κάτι που περιγράφεται καλά στο Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο όπου η Σταύρωση και η Ανάσταση ισοδυναμούν με την έλευση του « Παράκλητου », του Αγίου Πνεύματος. Δηλαδή της ένωσης των πιστών στο ένα σώμα της εκκλησίας, της ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ εκκλησίας που είναι σώμα Χριστού. Το νόημα της Πεντηκοστής δεν ήταν απλά ένα θεολογικό τερτίπι αλλά η ελπίδα του ανθρώπου για την ενότητα των πάντων σε ένα σώμα, ήταν επίσης η άρση της κατάρας της Βαβέλ, η άρση της φυλετικής σύγχυσης των εθνών και η επαναφορά της κοινής κατανόησης κάτω από το λάβαρο του αναστημένου Χριστού. Έτσι ώστε όλα τα έθνη να γίνουν αυτό που λέει η Αποκάλυψη του Ιωάννου, « Βασίλειον Ιεράτευμα ». Σήμερα όπου και να κοιτάξουμε βλέπουμε, στην καθ’ ημάς ανατολή κυρίως, όχι μόνο μια διασπασμένη εκκλησία αλλά πολλές εκκλησίες που εγκλωβίζονται μέσα στα στενά εθνικά τους όρια, που δεσμεύονται από την μοίρα του κάθε έθνους από το οποίο απαρτίζονται. Όπως ήδη είπαμε αυτό είναι περισσότερο εμφανές στην Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία και λιγότερο στην Δυτική. Το αίτιο είναι η διαφορετική μοίρα που ακολούθησε ιστορικά η ανατολή από τη δύση και εξηγούμαι ευθύς αμέσως.
To Τέλος της Οθωμανικής Διοίκησης και ο Εθνικισμός των Βαλκανίων.
Η κατάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, η οποία οδήγησε στην ανεξαρτητοποίηση και εθνικοποίηση των κρατών και των λαών των Βαλκανίων κατά τον 19ο αιώνα, αλλά και η συνακόλουθη επιλογή των περισσοτέρων εξ΄ αυτών να θέσουν τον εαυτό τους στη διάθεση και την πολιτική και πολιτισμική πορεία της δύσης οδήγησε σε έξαρση του φαινομένου του εθνοφυλετισμού καταργώντας σταδιακά την επιρροή του Οικουμενικού Πατριαρχείου.
Geopolitics. com. gr all rights reserved 2017 Page 29