Γράφει ο Παναγιώτης Κάρδαρης, Συγγραφέας, ερευνητής θρησκειών
Εθνοφυλετισμός, η Άρση της Πεντηκοστής Μέρος Πρώτο
Εισαγωγή
« Κείνο που σου προσάπτουνε τα χελιδόνια είναι η άνοιξη που δεν έφερες » Οδυσσέας Ελύτης, 1911-1996, Ποιητής, Νόμπελ 1979
Οικουμενικότητα και Οικουμενισμός.
Η επόμενη μέρα της Πανορθόδοξης Συνόδου της Κρήτης, ύστερα μάλιστα από τα τερτίπια της Εκκλησίας της Ρωσίας αλλά και τις πιέσεις που άσκησαν οι διάφορες εθνικές ορθόδοξες εκκλησίες προκειμένου να προωθήσουν δικά τους συμφέροντα και εθνικές αξιώσεις, πάνω από το θεολογικό πνεύμα που πρέπει να διέπει μια τέτοια σύνοδο, τους βρήκε όλους σκυθρωπούς και σκεπτικούς. Παρ ' όλη τη θριαμβολογία όλων των πλευρών, για του δικούς της λόγους η καθεμία, όλοι μέσα τους γνωρίζουν καλά ότι υπάρχει ένα μεγάλο πρόβλημα το οποίο πρέπει κάποια στιγμή να λυθεί είτε με τον κακό τρόπο( σχίσμα) είτε με τον καλό( ευρεία συναίνεση και υποχώρηση με εκλογή νέου καπετάνιου στο τιμόνι της ορθοδοξίας ή την επικύρωση του παλαιού. Όμως προς το παρόν όλοι το αποφεύγουν γιατί όλοι φορούν τις δικές τους παρωπίδες, αρνούνται πεισματικά να δουν ότι πρόβλημα προέρχεται από την λανθασμένη νοητική σύνδεση της Οικουμενικότητας με τον Οικουμενισμό και την παγκοσμιοποίηση.
Η διαφορά του πρώτου από το δεύτερο όρο είναι τεράστια, καθώς η Οικουμενικότητα σέβεται την διαφορετικότητα και προσπαθεί να χτίσει σχέσεις ομόνοιας μεταξύ διαφορετικών, μεταξύ τους λαών, ενώ η δεύτερη προσπαθεί να υποτάξει τους λαούς και να καταπατήσει τη διαφορετικότητα στο όνομα της οικονομικής κερδοφορίας, αναπτύσσοντας παράλληλα ένα σύστημα πραιτοριανών για την προάσπιση των συμφερόντων της ελίτ της. Έτσι σε ένα τέτοιο κλίμα ο καθένας προτάσσει τα συμφέροντα της δικής του εθνικής πλευράς, σε σχέση μάλιστα με τον παγκόσμιο γεωπολιτικό χάρτη, σε βάρος των συμφερόντων μιας ενωμένης ανατολικής εκκλησίας. Παραγνωρίζεται με αυτόν τον τρόπο το νόημα της Πεντηκοστής και η ενότητα των πιστών σε ένα σώμα, αφού το μικρόβιο της χωριστικότητας εστιάζει στην εθνικότητα, τη φυλή, το χρώμα, την γλώσσα, το εθνικό συμφέρον και λιγότερο στην χριστιανική ιδιότητα, ως κοινού σημείο αναφοράς.
Θα πει κανείς, σε αυτό το σημείο, « γιατί να μας ενδιαφέρει αν πέτυχε ή όχι, μια σύνοδος, ένα, ας του πούμε, συνέδριο ενός δόγματος ή μιας θρησκείας;». Η απάντηση είναι απλή, από τη στιγμή που οι θρησκείες, θέλοντας και μη, ανήκουν στο παγκόσμιο ταμπλό του παιχνιδιού της δύναμης, οι « γεωθρησκευτικές » μελέτες είναι ένα σημαντικό εργαλείο στα χέρια της Γεωπολιτικής ανάλυσης και όπως λέει το Αμερικάνικο ρητό, « διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες ».
Η Ρώμη, η Γαλλική Επανάσταση και τα Έθνη Κράτη.
Ο επαναπροσδιορισμός της έννοιας και της συλλογικής ευθύνης του έθνους που έφερε αναπόφευκτα η Γαλλική επανάσταση με την μετάθεση του ελέγχου και της άσκησης εξουσίας από το « Έθνος » πλέον και όχι από την αριστοκρατία και τους φεουδάρχες επηρέασε ολόκληρη την πολιτική και θρησκευτική
Geopolitics. com. gr all rights reserved 2017 Page 28