Η Έγχρωμη Επανάσταση, εφόσον είναι επιτυχής ή ημι-επιτυχής, ακολουθείται από πιο άμεσες προσεγγίσεις που μπορούν τελικά να οδηγήσουν σε στρατιωτικές επιχειρήσεις, όπως στο Ιράκ και στη Λιβύη. Η Ρωσία, ως η μεγαλύτερη πυρηνική δύναμη, θεωρείται από τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ ένας από τους κύριους γεωπολιτικούς αντιπάλους. Το τρέχον κομβικό σημείο των γεωπολιτικών στόχων των ΗΠΑ είναι μια αλλαγή καθεστώτος στη Ρωσία, που αποτελείται από την καθαίρεση του Βλαντιμίρ Πούτιν και της ομάδας του από την εξουσία. Η ανάλυση δείχνει ότι αυτή τη στιγμή η Ουκρανία, ο Καύκασος και η Κεντρική Ασία είναι οι πιο συμφέρουσες θέσεις για τις ΗΠΑ, τις οποίες θα χρησιμοποιήσουν προκειμένου να αυξήσουν τις πιέσεις στη ρωσική ηγεσία. Διατηρώντας τη δυνατότητα για την πρόκληση βίας σε αυτές τις θέσεις θα συνεχίσουν μέχρι να βρουν μια νέα, φρέσκια πηγή σύγκρουσης στη ρωσική επικράτεια, με προοπτική για την επιτυχή πρόκληση αποσχιστικών τάσεων, οι οποίες θα μπορούσαν να γίνουν μια σταθερή πηγή εξωγενών παραγόντων πολιτικής πίεσης για τη ρωσική ηγεσία.
Ωστόσο σήμερα αυτοί οι φοιτητές που οργάνωναν με την « επαναστατική φύση του νέου » κινήματα εναντίον του κράτους, είναι τα πρόσωπα των αντικαθεστωτικών πολιτικών κομμάτων που φιλοδοξούν να κατακτήσουν την εξουσία, αποδεικνύοντας όχι μόνο τη σχέση τους με τις παρελθοντικές πολιτικές, αλλά και την προέλευση των κινημάτων τους. Οι Έγχρωμες Επαναστάσεις σε Γεωργία και Ουκρανία αρχίζουν να ξεφτίζουν. Οι πολίτες αυτών των κρατών έχουν απογοητευτεί από τους κυβερνώντες οι οποίοι ανήλθαν στην εξουσία μέσω αυτόνομων κινημάτων τα οποία και διαπιστώνεται τώρα πως τους ξεγέλασαν. Ωστόσο το τώρα είναι πλέον αργά. Τώρα απλά επιβεβαιώνεται η λαϊκή ρήση « Μικροί δουλέψουν, Μεγάλοι πεινάσουν ».
Οι Έγχρωμες Επαναστάσεις δεν αποτελούν πραγματικά αλλαγή, αφού δεν προκύπτουν μέσα από κοινωνικές ζυμώσεις, σχεδιασμό και εξέταση των δεδομένων. Οι Έγχρωμες Επαναστάσεις διαθέτουν τον νεανικό χαρακτήρα των φοιτητών, αποτελούν ένα ξέσπασμα, μία ξεκάθαρη πράξη αντίδρασης και απρογραμμάτιστης εκδήλωσης της εφηβικής ονείρωξης απόκτησης εξουσίας και ανεξαρτησίας. Τα χρώματα αυτών των εφηβικών επαναστάσεων δεν είναι τίποτα περισσότερο από το Κόκκινο, Άσπρο και Μπλε των αμερικανικών υπηρεσιών οι οποίες ανακαλύπτουν νέους και πρωτοποριακούς τρόπους για να επιβάλουν την ατζέντα της αμερικανικής αυτοκρατορίας.
Το παράδειγμα της Βενεζουέλας: Η επιμονή των δολοπλόκων της Έγχρωμης Επανάστασης
Άλλο ένα χαρακτηριστικό των Έγχρωμων Επαναστάσεων είναι η επιμονή τους για την επίτευξη του τελικού αντικειμενικού σκοπού. Το 2003, η AEI έφτασε στη Βενεζουέλα. Ο ίδιος ο Συνταγματάρχης Helvey παρέδωσε εντατικά μαθήματα εννέα ημερών στους αντιφρονούντες για τον τρόπο που θα μπορούσαν να αποκαταστήσουν τη δημοκρατία στη χώρα. Σύμφωνα με την ετήσια αναφορά της AEI αντικαθεστωτικά πολιτικά κόμματα, ΜΚΟ, ακτιβιστές και συνδικαλιστικές οργανώσεις συμμετείχαν σε αυτά τα μαθήματα, μαθαίνοντας τεχνικές ανατροπής του « δικτάτορα ». Σημειώνεται πως όλα αυτά έγιναν μόλις ένα χρόνο μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα, το οποίο είχε επιχειρηθεί από τις ίδιες ομάδες εναντίον του Προέδρου Chavez. Αυτό που ακολούθησε μετά την εμπλοκή της AEI ήταν ένας χρόνος αστικής βίας, συνεχών προσπαθειών αποσταθεροποίησης και απαίτησης δημοψηφίσματος. Οι αντικαθεστωτικοί έχασαν εν τέλει με ποσοστό 60 % έναντι 40 %, αλλά όπως προείπαμε ήταν προετοιμασμένοι για το ενδεχόμενο υποστηρίζοντας πως σημειώθηκε αλλοίωση του αποτελέσματος, παρά το γεγονός πως Διεθνείς παρατηρητές όπως το Carter Center και το Organization of American States επιβεβαίωσαν πως δε σημειώθηκε καμία νοθεία.
Το Μάρτιο του 2005 οι αντικαθεστωτικοί ένωσαν ξανά τις δυνάμεις τους με το AEI, αλλά αυτή τη φορά οι παλαιά πολιτική σχολή και οι ηγέτες της αντικαταστάθηκαν από επιλεγμένους φοιτητές και νέους της χώρας. Ακόμα και δύο πρώην ηγέτες της OTPOR ήρθαν από το Βελιγράδι, οι Slobodan Dinovic και Ivan Marovic, προκειμένου να συμβάλουν στην εκπαίδευση των φοιτητών για το χτίσιμο ενός κινήματος εναντίον του Προέδρου της χώρας. Την ίδια στιγμή το USAID και το NED εκτόξευσαν τη χρηματοδότηση των φοιτητικών ομάδων στα $ 9,000,000.
Geopolitics. com. gr all rights reserved 2017 Page 47