περιοχής γεωστρατηγικού ενδιαφέροντος. Επίσης δεν είναι τυχαίο ότι σε αυτές τις χώρες επικρατούν φίλα προσκείμενες προς το σοσιαλισμό κυβερνήσεις( ο εθνικοσοσιαλισμός αποτελεί και αυτός μορφή του) με αντι-ιμπεριαλιστικά καθεστώτα. Τα κινήματα που προωθούνται από τις Υπηρεσίες των ΗΠΑ είναι αντικομμουνιστικά, αντισοσιαλιστικά και φίλα προσκείμενα προς την ιμπεριαλιστική, καπιταλιστική και διεθνιστική θεώρηση των ΗΠΑ.
Επί παραδείγματι η Γεωργία, με τις γνωστές πορείες εναντίον της Ρωσίας και τον πόλεμο που ακολούθησε, είναι το πιο σημαντικό προγεφύρωμα των ΗΠΑ στον Καύκασο, διότι:- Η Γεωργία είναι ένα βασικό στοιχείο του « Καυκάσιου Ισθμού », μέσω του οποίου η Ρωσία αποκτά άμεση επαφή με το Ιράν, με το οποίο θέλει να δημιουργήσει μια στρατηγική σχέση.- Η Γεωργία είναι μια βάση για τη συσσώρευση και εγκατάσταση δυνάμεων και προβολή ισχύος σε ολόκληρη την περιοχή της Κασπίας, συμπεριλαμβανομένης της Ρωσίας.- Η Γεωργία είναι μια χώρα διέλευσης για τους ενεργειακούς πόρους από την Κασπία προς την Ευρώπη. Ακολουθώντας το κύριο καθήκον της αμερικάνικης γεωπολιτικής που σχετίζεται με τη Ρωσία και την Κασπία, οι ΗΠΑ πήραν τη Γεωργία από τα τελευταία απομεινάρια της γεωπολιτικής επιρροής της Ρωσίας και πλέον αυτή υπόκειται στο δικό τους άμεσο γεωπολιτικό έλεγχο. Ωστόσο αυτό δεν ήταν το μόνο παράδειγμα καθώς η περίπτωση της Γεωργίας αποτέλεσε παράδειγμα προς μίμηση. Κατά τα τελευταία 20 χρόνια, οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ μετέτρεψαν την Ουκρανία σε μια χώρα εχθρική προς τη Ρωσία, επίσης, μέσω της εφαρμογής των τεχνολογιών « κεντρώου δικτύου ». Το πραξικόπημα του 2014 και ο εμφύλιος πόλεμος του 2014-2015 ξεκίνησαν από τις ΗΠΑ, οι οποίες παρείχαν επίσης πληροφοριακή, οικονομική και στρατιωτική υποστήριξη. Η εσωτερική και εξωτερική πολιτική της Ουκρανίας είναι πλέον απολύτως αντιρωσικού χαρακτήρα.
Στόχοι Μη βίαιων Πολέμων
Τα βασικά γεωγραφικά σημεία τα οποία στοχοποιούνται από τις ΗΠΑ αυτή τη στιγμή μέσω των μη βίαιων τακτικών είναι η ρωσική περιφέρεια. Οι ΗΠΑ επιδιώκουν να δημιουργήσουν άμεσο στρατιωτικό και στρατηγικό έλεγχο επί του Αζερμπαϊτζάν και της Αρμενίας. Οι ηγέτες του Αζερμπαϊτζάν είναι βέβαιοι ότι οι διαδηλώσεις της αντιπολίτευσης τον Μάρτιο του 2011 ήταν σχεδιαζόμενες προσπάθειες για να αντιταχθούν στην υπάρχουσα συνταγματική τάξη και οργανώθηκαν από το εξωτερικό.
Κατά δεύτερον προκειμένου να εξασφαλιστεί η συνεργασία με την ΕΕ, και ιδιαίτερα με τη Γερμανία, οι ΗΠΑ δημιούργησαν ένα cordon sannitaire( κλοιός καραντίνας) που εκτείνεται από τις ψυχρές βόρειες θάλασσες, μέσω των χωρών της Βαλτικής, την Ουκρανία και τη Μολδαβία, προς τη Γεωργία. Η Λευκορωσία είναι αυτή τη στιγμή ένα ρήγμα στο κλοιό, με την Πολωνία να συμπληρώνει το κενό. Η ζώνη, που αποτελείται από την Ουκρανία, τη Λετονία, τη Λιθουανία, την Εσθονία, τη Μολδαβία και τη Γεωργία, που κόβει τη Ρωσία μακριά από την Ευρώπη, δημιουργήθηκε από τις ΗΠΑ, προκειμένου να επιτύχουν τους κορυφαίους γεωπολιτικούς στόχους τους μέσω της διαδοχικής έναρξης των Έγχρωμων Επαναστάσεων σε αυτές τις χώρες, ως μέρος του πολέμου « κεντρώου δικτύου » κατά της Ρωσίας. Το Ουζμπεκιστάν και η Κιργιζία θα παραμείνουν βασικές γεωπολιτικές πλατφόρμες παρουσίας των ΗΠΑ στην Κεντρική Ασία. Οι ΗΠΑ δεν θα εγκαταλείψουν ποτέ την πρόθεση να καθιερώσουν τον πλήρη έλεγχο στην περιοχή. Θα αποσταθεροποιήσουν περιοδικά την κατάσταση εκεί, προκειμένου να λάβουν τον έλεγχο του Ουζμπεκιστάν και της Κιργιζίας.
Συνήθως αυτές οι αποτυχημένες " βελούδινες " απόπειρες πραξικοπήματος του είδους που παρατηρήθηκε στο ουζμπεκικό Αντιτζάν, είτε η κάπως συγκεχυμένη " επαναστατική αλληλουχία " στην Κιργιζία, ακολουθούνται από σκληρότερα σενάρια. Το επίπεδο της πίεσης αυξάνεται σταδιακά. Το " βελούδινο " σενάριο αντικαθίσταται από μια πιο σκληρή γραμμή, συμπεριλαμβανομένων συγκρούσεων με την αστυνομία, θυμάτων που μετατρέπονται σε σύμβολα, πογκρόμ και, εν συνεχεία, κατά κανόνα, η κατάσταση έχει αποσταθεροποιηθεί όσον αφορά τις εθνικές γραμμές, δεδομένου ότι είναι το πιο δύσκολο είδος σύγκρουσης για επίλυση. Οι δράσεις αυτές συνοδεύονται από παράλληλη δημιουργία αρκετών επίκεντρων κοινωνικής αστάθειας, αύξησης των οικονομικών προβλημάτων, διαταραχών της κοινωνικής κατάστασης, καθώς και μια γενική εσωτερική πολιτική πόλωση. Ο στόχος είναι να αναγκάσει τους ηγέτες των χωρών αυτών να συμφωνήσουν ότι έχουν χάσει τον έλεγχο, ότι δεν έχουν πλέον ισχύ. Το αποτέλεσμα είναι η εθνική κυριαρχία να περνά υπό τον έλεγχο των ΗΠΑ.
Geopolitics. com. gr all rights reserved 2017 Page 46