ROBERT PİETRO
Hazırlıkları bittiğinde gün çoktan kararmaya başlamıştı . Güneş , gökyüzünde bulunan tahtını Ay ’ a bırakmaya hazırlanıyordu . Sırtladığı erzak dolu sandık ile dışarı çıktığında ağabeyinin atları sıraladığını gördü . Yük beygirlerini tek sıra halinde dizmiş ve iplerini bağlamıştı . Sonuncu beygirin ipini de kendi atına bağlıyordu . Sandığın ağırlığı git gide artıyordu sanki . Kolay kolay pes eden biri değildi ancak sırt ağrısı çekmek yerine gereksiz yere tetiklenen gururunu bir kenara itti . Sandığı karla kaplı zemine indirip ağabeyine seslendi . “ Şuna bir el atsan hiç fena olmaz .” Robert atın dizginlerini yanında duran çocuğun eline tutuşturdu . Çabucak yanına geldi . İkisi de sandığın uçlarından tutarak kaldırdılar . Atlara yaklaşırken fısıldadı . “ Çocuğun adı neydi ?” Atların yanlarına varmalarına birkaç adım kalmıştı ki “ Rick .” diyebildi . “ Hey ! Rick , yardım için teşekkürler ufaklık .” Rick süt dişlerini göstererek sırıttı . “ Adımı unutmamışsın .” Robert ’ la sandığı en arkadaki beygire yüklerken , zorluklar içerisinde “ Unutmayacağımı söylemiştim .” dedi . Arkasına dönüp küçük çocuğun sarı saçlarını dağıtarak kafasını sevdi . “ Bu yıl kaç yaşına girdin ?” Rick göğsünü kabarttı . “ Yedinci yaşımı doldurdum .” cümleler ağzından gururla çıkmıştı . Jonas , dizini kırarak onunla aynı boya geldi . “ Hızlı büyüyorsun , şimdiden yetişkin bir adam gibi gözüküyorsun .” dedi gülerek
“ Yaramazlık yapmıyorsun değil mi ?”
Yanıtını , kafasını iki yana sallayarak verdi . “ Aferin . Verdiğim kitabı okudun mu ?” Utanan bakışları aşağıya indi . “ Babam kitabı elimde görünce aldı . Kızıp onu şöminenin içine attı .” Durumun onu mutsuz ettiği ortadaydı . “ Demek kitabı alıp yaktı ... Aslına bakılırsa o kitabı bulmak hiç kolay olmamıştı .” Yüzünü ekşiterek bir iç çekti . “ Şu işim bitsin köye döndüğümde babanla kesinlikle konuşacağım . Merak etme .” Yere gömülen küçük bakışlar tekrardan gözlerine kenetlendi . “ O zaman izin verir değil mi ?” Çocuğun gözlerinin içi gülmeye başlamıştı . “ Tabii ki . Ben onu ikna ederim .”
Ayağa kalktı ve çocuğun minik elleri arasında duran dizginleri aldı . Büyük ihtimalle eğitimli bir at olmasa çoktan çocuğu sürükleyerek uzaklara doğru koşmaya başlardı . Robert , en önde bulunan atına bindi .
Jonas da kendi atına binip onun yanına yanaştı . İlerlemeden hemen önce arkasına dönüp at sırtındayken daha da küçük gözüken Rick ’ e el salladı . Bulundukları yamaçtan aşağıya doğru inmeye başladılar .
“ Bu adamın derdi ne anlamıyorum . Salak herif ! Çocuk okumayı öğrenirken sesi çıkmıyordu . Şimdi ise elindeki kitabı okumasına müsaade etmiyor . Bari yakmak yerine birine satsaymış , ne kadar kazık yerse yesin her türlü aylık ihtiyacını karşılardı o kitap .
” Robert sessiz kalkmakla yetindi .
10
FKDAL Kültür , Sanat , Edebiyat Dergisi No : 3