Ficha: O curioso incidente do can a medianoite FICHA_ELCURIOSOINCIDENTEPERROMEDIANOCHE | Page 5

Espazo
O espazo no que se ambienta a acción é o vital de Christopher: a súa casa, a súa rúa, a súa
escola. Correspóndese cos lugares onde se move con seguridade o protagonista do relato.
Con todo, no momento de máximo conflito na narración, o raparigo decide ir en busca da
súa nai, co esforzo e ruptura que para a súa especial personalidade supón devandita
“viaxe”: Christopher é capaz de ir só ata Londres, atopar á súa nai e modificar dalgunha
forma o seu patrón de vida. O ambiente endogámico e de absoluta seguridade rompe para
iniciar unha etapa con novos equilibrios. Todo iso está ben expresado no tratamento do
espazo e o seu valor simbólico.
Perspectiva e estrutura
A narración está construída en 1ª persoa; durante todo o libro é a voz de Christopher a
que oímos, é cos seus ollos, desde a súa sensibilidade e perspectiva, desde onde
contemplamos o que foi ocorrendo. Esta visión tan especial, a da mirada do neno, provoca
unha visión espida (é a percepción dun neno próximo ao autismo) pero á vez tenra e
tremendamente expresiva.
É así mesmo significativo que o autor numerase os capítulos en que está estruturada a
obra, cos números primos ( divisibles unicamente por si mesmos ou pola unidade); non
esquezamos de que o relato está supostamente escrito por un neno ten unha especial
habilidade para as matemáticas, e que as estruturas da súa mente son especiais. Ademais
esta nomenclatura para os capítulos contribúe ao espazo de intriga e misterio que dalgunha
forma impregna toda a “investigación” de Christopher e que vai desvelar varios “misterios”
que teñen moito que ver entre si.
Por último, hai que referirse ao uso frecuente de esquemas, fórmulas, mapas, fotos e
gráficos que o autor insere de forma natural no relato, pois a que prevalece é a lóxica de
Christopher, e isto na súa mente estruturada e no seu mundo ordenado é fundamental.
Lingua e estilo
Mark Haddon sabe plasmar con desenvoltura a expresividade da linguaxe do neno
protagonista, coas súas limitacións, as súas teimas. As reiteracións, as estruturas
paralelísticas e redundantes transmiten a percepción de Christopher e a súa especial visión
do mundo e da realidade.
5