‘ Met wat ik nog wilde , was ik altijd snel klaar : een keer met die schaal in m ’ n handen staan ’
11
Wel voor de KNVB ? ‘ De KNVB ? Als commissaris ?’
Nee , ze gaan je bellen voor de positie van directeur betaald voetbal , de man die daar operationeel orde op zaken moet gaan stellen . ‘ Jij denkt dat ze gaan bellen …?’
‘ Met wat ik nog wilde , was ik altijd snel klaar : een keer met die schaal in m ’ n handen staan ’
wat anders gaat zeggen dan hij eigenlijk wil . Dan knijpen de lippen zich een beetje samen en zakken de oogleden vaker dan daarvoor . Maar nu blijft het vizier open … ‘ Dat is een lastige vraag . Elk seizoen denk ik tijdens de vakantie , begin juni , wel : hoe lang ben je er , wat heb je bereikt , wat wil je nog ? Met wat ik nog wilde , was ik altijd snel klaar : een keer met die schaal in m ’ n handen staan .’
‘ Zie ik nou twijfel ?’, vraagt Stouten . Gudde neemt een hap van zijn beschuitje . En daarna nog één . Stouten voelt dat er wat zit : ‘ Het is in elk mensenleven de kunst om te weten wanneer het goed is . Als je nu zou besluiten om te stoppen , loop je de rest van je leven als een held door Rotterdam .’ ‘ In de weken vóór het kampioenschap heb ik weleens zijdelings aan mijn eigen toekomst gedacht , dat klopt wel … Maar ik had zo veel aan m ’ n hoofd dat ik het maar even voorbij heb laten gaan . De afgelopen tien dagen was een roze wolk . Ik kom nu langzaam weer een beetje terug in de realiteit . Dus het moment komt er wel aan …’
Dan wordt Gudde door de fotograaf meegevraagd naar een andere ruimte . ‘ Hij gaat er mee stoppen ’, zegt Stouten . Zijn voormalig nieuwsjagersbrein werkt op volle toeren . Maar Gudde is al snel terug . We pakken de draad weer op .
Heb je er thuis een afspraak over ? ‘ Als je nu Mariëlla belt , zegt ze : dat is helemaal zijn keus , daar ga ik hem nooit in beïnvloeden . Ik denk dat zij eerder tegen de vraag aan zit te hikken hoe iemand van zo krankzinnig veel uren en bijna nooit thuis kan omschakelen naar een heel ander leven . Eigenlijk is het enige dat ik nu zeker weet dat ik nooit voor een andere Nederlandse club ga werken .’
Ja ! ‘ Nou , ze hebben nog niet gebeld . Verbinden , veranderen , vernieuwen zijn de kernpunten in de profielschets … Dat weet ik wel .’
Ja , dat bedoelen we . Die link is dan snel gelegd . Ben je overigens überhaupt nog geïnteresseerd in een andere grote klus ? ‘ Dat vind ik ook lastig . Ik doe nu een aantal commissariaten . We hebben ook nog wat reizen die al heel lang op de bucketlist staan . Dat is ook een mooi perspectief … Vijf maanden Australië en dan die commissariaten eromheen , of korte klussen … Maar ja , dan denk ik ook weer gelijk aan de kinderen en kleinkinderen … Bovendien , wat ik nu doe , in een ritme van bijna alle dagen in de week , dat beschouw ik eerder als prettig dan belastend . Dus ja , wat is dan wijsheid ?’
Terug in de lobby van het Parkhotel zegt Gudde bij het afscheid : ‘ Ik weet wat voor verhalen jullie maken , dus ik had me voorgenomen om m ’ n emoties een beetje onder de oppervlakte te houden . Dat is niet echt gelukt hè ?! Maar ik vind het niet erg . Het is gewoon zoals het is …’ We kijken hem nog even na als hij over de Westersingel naar zijn Opel loopt . Opa Eric . CEO van Feyenoord . Met de instructies voor de Youth Champions League onder zijn arm . Want ook al is hij klaar , zo voelt het nog niet helemaal …
Negen dagen later gaat de telefoon . Vrijdagmiddag 2 juni 2017 . Eric Gudde is tot een besluit gekomen . Hij heeft de raad van commissarissen en het personeel (‘ dat vergeet ik ook heel m ’ n leven niet meer ’) die ochtend geïnformeerd dat hij per 1 december 2017 gaat vertrekken . ‘ Ik heb jullie vorige week echt in alle eerlijkheid verteld hoe ik er tóen in zat . Gaandeweg groeide de twijfel of ik , na die tien extreem intensieve jaren , echt nog de energie en de gedrevenheid zou kunnen brengen die ik altijd heb gebracht . Ja , voor een half jaar natuurlijk wel . Graag zelfs ! Maar voor een langere periode …? Toen ik daar over blééf twijfelen , was er nog maar één beslissing mogelijk .’ ‘ Als ik per 1 december weg ben , gaan we eerst lang en ver weg op vakantie en veel aandacht besteden aan de familie . Ik zal echt moeten afkicken . En daarna ? Dan komt er ongetwijfeld weer wat op mijn pad …’
TEKST : JAN DIRK STOUTEN / FRANK VIJG FOTOGRAFIE : FERDY COLLEWIJN MET DANK AAN : BILDERBERG PARKHOTEL , DAT EEN SUITE BESCHIKBAAR STELDE EN EEN KONINKLIJK ONTBIJT SERVEERDE