10
Onze kleinzoon Sep van vier jaar vroeg op de avond na Excelsior- Feyenoord:“ Mag ik Opa even bellen?” Dus Wouter vraagt:“ Wat ga je dan doen?”“ Nou, dan ga ik keihard roepen Ex-cel-si-or!” Dat hebben ze toen maar even niet gedaan. De volgende dag vroeg zijn juf hem of oma hem kwam halen. Toen zei hij:“ Nee, die ligt met opa in bed te huilen, want ze hebben verloren …”’
Wat hebben die tien jaar als algemeen directeur van Feyenoord met je gedaan?‘ In het AD hebben ze een keer acht foto’ s naast elkaar gezet, daar word je niet vrolijk van … Ik heb natuurlijk ook veel vervelende dingen meegemaakt, echt met m’ n handen in het haar gezeten hoe we in jezusnaam de salarissen moesten betalen, de bestorming van het Maasgebouw, dat waren diepe dalen, hoor …’
En met je huwelijk?‘ Ik denk dat Mariëlla het er niet altijd makkelijk mee heeft gehad. En heel af en toe heeft ze gevraagd hoe lang het nog zo door zou gaan. Ik heb er heel veel bewondering voor dat ze altijd heeft gedacht: het is zijn ambitie, zijn droom, die ga ik niet in de weg zitten. Ja, en die drie gasten, met hun aanhang. Dat is je thuisbasis. Dat is alles eigenlijk. Ik vind het een zegen … om als vader en moeder … dat soort zoons te hebben … Daar hoop ik echt nog jaren van te genieten.’
De jongens hebben je toch ook weleens gevraagd of je er mee op wilde houden?‘ Ja. Tim een keer en Jesper een keer. Dat was in de beginfase. Ik weet niet meer wat precies de aanleiding was, maar ze vonden het, met wat zij wisten, zó onrechtvaardig. Het is dan toch je vader …
Maar goed, twee keer in tien jaar. Dat vind ik nog wel meevallen. Maar je snapt misschien wel beter de emotie toen ik net vertelde hoe ze me vastpakten na het kampioenschap.’
De kleinkinderen …‘ Sofie van zeven, Sep van vier en Tess van acht maanden. De afspraak is dat ik elk kwartaal een dag oppas, maar dat komt er eigenlijk te weinig van. Ik heb het pas wel in één keer goedgemaakt door drie dagen in m’ n eentje voor ze te zorgen. Na de eerste paar uurtjes ging dat best wel weer soepel. Ik was na die drie dagen helemaal gebroken, maar echt heel leuk!’
De media?‘ Alles went … Zeker nadat Ton Boot me vertelde:“ Ik heb het heel simpel gemaakt: als ik iets zie dat over mijn club of over mij gaat, sla ik gewoon die bladzijde om of zet ik de radio of tv op een andere zender.” In het begin lukte dat natuurlijk van geen kanten. Dan was Mariëlla even de kamer uit en sloeg ik toch stiekem die bladzijde op … Maar na een tijdje: perfect! Dat scheelt je een hoop energie. Martin heeft dat later ook overgenomen. En Raymond Salomon leest, hoort en ziet wél alles. Ja, hoe kan je iemand dat aandoen, haha. Maar hij vertelt me wel wat ik echt moet weten.’
Hoofdredacteur Jan Dirk Stouten cirkelt al een tijdje als een zeearend boven het gesprek. Wachtend op dat ene logische moment waarop hij de onvermijdelijke vraag kan stellen. Maar dan wint zijn nieuwsgierigheid het van zijn geduld.‘ Is het werk af, is de klus klaar, komt er ooit een mooier moment om te stoppen?’, vraagt hij. Gudde vertrekt geen spier. Normaal gesproken zien we het als hij