‘ Met wat ik nog wilde, was ik altijd snel klaar: een keer met die schaal in m’ n handen staan’
11
Wel voor de KNVB?‘ De KNVB? Als commissaris?’
Nee, ze gaan je bellen voor de positie van directeur betaald voetbal, de man die daar operationeel orde op zaken moet gaan stellen.‘ Jij denkt dat ze gaan bellen …?’
‘ Met wat ik nog wilde, was ik altijd snel klaar: een keer met die schaal in m’ n handen staan’
wat anders gaat zeggen dan hij eigenlijk wil. Dan knijpen de lippen zich een beetje samen en zakken de oogleden vaker dan daarvoor. Maar nu blijft het vizier open …‘ Dat is een lastige vraag. Elk seizoen denk ik tijdens de vakantie, begin juni, wel: hoe lang ben je er, wat heb je bereikt, wat wil je nog? Met wat ik nog wilde, was ik altijd snel klaar: een keer met die schaal in m’ n handen staan.’
‘ Zie ik nou twijfel?’, vraagt Stouten. Gudde neemt een hap van zijn beschuitje. En daarna nog één. Stouten voelt dat er wat zit:‘ Het is in elk mensenleven de kunst om te weten wanneer het goed is. Als je nu zou besluiten om te stoppen, loop je de rest van je leven als een held door Rotterdam.’‘ In de weken vóór het kampioenschap heb ik weleens zijdelings aan mijn eigen toekomst gedacht, dat klopt wel … Maar ik had zo veel aan m’ n hoofd dat ik het maar even voorbij heb laten gaan. De afgelopen tien dagen was een roze wolk. Ik kom nu langzaam weer een beetje terug in de realiteit. Dus het moment komt er wel aan …’
Dan wordt Gudde door de fotograaf meegevraagd naar een andere ruimte.‘ Hij gaat er mee stoppen’, zegt Stouten. Zijn voormalig nieuwsjagersbrein werkt op volle toeren. Maar Gudde is al snel terug. We pakken de draad weer op.
Heb je er thuis een afspraak over?‘ Als je nu Mariëlla belt, zegt ze: dat is helemaal zijn keus, daar ga ik hem nooit in beïnvloeden. Ik denk dat zij eerder tegen de vraag aan zit te hikken hoe iemand van zo krankzinnig veel uren en bijna nooit thuis kan omschakelen naar een heel ander leven. Eigenlijk is het enige dat ik nu zeker weet dat ik nooit voor een andere Nederlandse club ga werken.’
Ja!‘ Nou, ze hebben nog niet gebeld. Verbinden, veranderen, vernieuwen zijn de kernpunten in de profielschets … Dat weet ik wel.’
Ja, dat bedoelen we. Die link is dan snel gelegd. Ben je overigens überhaupt nog geïnteresseerd in een andere grote klus?‘ Dat vind ik ook lastig. Ik doe nu een aantal commissariaten. We hebben ook nog wat reizen die al heel lang op de bucketlist staan. Dat is ook een mooi perspectief … Vijf maanden Australië en dan die commissariaten eromheen, of korte klussen … Maar ja, dan denk ik ook weer gelijk aan de kinderen en kleinkinderen … Bovendien, wat ik nu doe, in een ritme van bijna alle dagen in de week, dat beschouw ik eerder als prettig dan belastend. Dus ja, wat is dan wijsheid?’
Terug in de lobby van het Parkhotel zegt Gudde bij het afscheid:‘ Ik weet wat voor verhalen jullie maken, dus ik had me voorgenomen om m’ n emoties een beetje onder de oppervlakte te houden. Dat is niet echt gelukt hè?! Maar ik vind het niet erg. Het is gewoon zoals het is …’ We kijken hem nog even na als hij over de Westersingel naar zijn Opel loopt. Opa Eric. CEO van Feyenoord. Met de instructies voor de Youth Champions League onder zijn arm. Want ook al is hij klaar, zo voelt het nog niet helemaal …
Negen dagen later gaat de telefoon. Vrijdagmiddag 2 juni 2017. Eric Gudde is tot een besluit gekomen. Hij heeft de raad van commissarissen en het personeel(‘ dat vergeet ik ook heel m’ n leven niet meer’) die ochtend geïnformeerd dat hij per 1 december 2017 gaat vertrekken.‘ Ik heb jullie vorige week echt in alle eerlijkheid verteld hoe ik er tóen in zat. Gaandeweg groeide de twijfel of ik, na die tien extreem intensieve jaren, echt nog de energie en de gedrevenheid zou kunnen brengen die ik altijd heb gebracht. Ja, voor een half jaar natuurlijk wel. Graag zelfs! Maar voor een langere periode …? Toen ik daar over blééf twijfelen, was er nog maar één beslissing mogelijk.’‘ Als ik per 1 december weg ben, gaan we eerst lang en ver weg op vakantie en veel aandacht besteden aan de familie. Ik zal echt moeten afkicken. En daarna? Dan komt er ongetwijfeld weer wat op mijn pad …’
TEKST: JAN DIRK STOUTEN / FRANK VIJG FOTOGRAFIE: FERDY COLLEWIJN MET DANK AAN: BILDERBERG PARKHOTEL, DAT EEN SUITE BESCHIKBAAR STELDE EN EEN KONINKLIJK ONTBIJT SERVEERDE