35
Joop is de Tour.
Ik ben Niemand.
‘Joop, ik moet pissen.’
Het waren niet de eerste, wel een paar van de weinige woorden die Joop
en ik wisselden ti jdens onze gezamenlijke beklimming van de Mont
Ventoux. ‘Er komt geen eind aan dat kutbos’, zei een hijgende Joop een
klein half uur geleden. Hij kan ook klotenbos hebben gezegd, maar in
mijn Freudiaanse beleving zei hij kut.
‘Het bos duurt nog een kilometertje of zes, Joop’, had ik gezegd.
Joop had niet gereageerd. Ik evenmin. Bij het begin van de beklimming
vanuit Bédoin kon ik nog amper geloven dat ik, gediplomeerd boerenlul
uit Rott erdam-Zuid, híer en nu, zaterdagochtend 22 september 2018,
daadwerkelijk aan de zijde van mijn fi etsheld Joop, dé Joop, fi etste.
En nu moest ik pissen.
‘Ik rijd door’, had Joop geantwoord, ‘ik zie je zó wel weer. Je bent sterk
genoeg.’ Dit compliment sterkte mij om vlak voor Chalet Reynard van
mijn fi ets te stappen. Ik perste de urine uit mijn geslachtsdeel. Iedere
seconde was er eentje en Joop reed serieus hard door. Het viel Joop
natuurlijk niet kwalijk te nemen dat hij door wilde rijden. Op doorrijden
was zijn hele imposante carrière gebouwd en de Tour wacht op Niemand.
Joop is de Tour.
Ik ben Niemand.
Diezelfde Niemand viel eerder in de week de eer te beurt om
Joop Zoetemelk te interviewen bij de Rott erdamse variant van de
Avondetappe, en met Rott erdams bedoel ik spotlights op de gast, niet op
de gastheer. In onze setti ng, die van Hotêl Coté Ventoux in Saint-Didier,
geen ti jd voor Hilversumse ijdeltuiterij.
Mijn afk eer van alles wat in de buurt komt van narcisme en eigenwaan is
dé reden waarom ik Joop Zoetemelk zo hoog heb zitt en, en dus niet
alleen vanwege zijn winst van de Tour van 1980, zijn wereldti tel van
1985, zijn gouden Olympische medaille van 1968, zijn winst in de Vuelta
van 1979, zijn zesti en deelnames aan de Tour, zijn ti en etappezeges in de
Tour, zijn 428 overwinningen in totaal, zijn zeventi en bolletjestruien,
noch zijn 22 gele truien.
In de serie Tegen De Richting In Met…
zoekt onze Spookrijder Marco Hendriks
met bijzondere persoonlijkheden naar
díe levensbepalende momenten waarop
zij tegen de richting in gingen…
Op de fiets natuurlijk!
Wij, Rott erdammers, weten als geen ander dat het leven meer is dan een
droge opsomming van feiten, stati sti eken en zeges. Rott erdam heeft
nooit meegedaan in de contest de leukste, hipste, coolste of mooiste te
zijn en daarmee komt het DNA van onze stad overeen met dat van Joop
die ik ervan verdenk een Rott erdamse Spookrijder te zijn. Joop is
ogenschijnlijk de gemoedelijkheid zelve, maar niets is wat het lijkt en
niets lijkt wat het is.
Analoog aan die andere mythische held, Willem van Hanegem, heeft ook
Joop Zoetemelk een broertje dood aan zaniken. Ieder woord dat je eraan
besteedt, is er een te veel. ‘Nooit klagen! Je moet er niet over praten, je
moet erover rijden’, zo beschreef Joop de pijn van een beklimming van
een berg, waarmee hij onbewust het ons zo dierbare Geen Woorden
Maar Daden in wielertermen vertaalde.
Joop is, zoals de stad Rott erdam, recalcitrant.