11
Reflectie
Hoofdredacteur Stouten maakt dan de overstap naar de refl ectie. Hij
vraagt aan Bram Peper wat hij van Ahmed Aboutaleb als burgemeester
vindt. Ik houd even m’n adem in… Peper realiseert zich zijn reputatie: ‘Ik
zit hier nou niet bepaald in een omgeving om te zeggen dat hij een
waardeloze burgemeester is, maar ik ben vanaf het begin een supporter.
Ik vind Ahmed een fantastische burgemeester. Ik heb me wel eens
verdiept in de burgemeestersbenoemingen in Rotterdam; die zijn eigenlijk
altijd omstreden geweest. Maar déze burgemeester hebben ze het wel
heel moeilijk gemaakt. Toch zijn ook die mensen tot de conclusie gekomen
dat dit een goede man is en dat hij ook wat durft. Hij is een beetje
opinievormend in Nederland en zelfs ook daarbuiten. En hij zweeft niet in
de lucht hè, ik zie ‘m voortdurend ín die stad aan het werk.’
Stuiterende stad
Aboutaleb: ‘Rotterdam is prachtig, maar een moeilijke stad om te
besturen hoor. Geen plek in Nederland waar dat zó enerverend is als hier.
Amsterdam bijvoorbeeld, dat lijkt gebouwd op schokdempers, zelfs bij de
ergste gebeurtenissen, maar Rotterdam stuitert altijd. Niet alleen in de
politiek. Rotterdammers verwachten dat je er bént, dat je wat dóet en
accepteren nooit als je zou zeggen: dit is niet van mij.’
Opstelten: ‘Ja, dat zeg je goed, dat herken ik helemaal. En dat is precies
wat je doet. Je bent ook mijn burgemeester. Daar ben ik trots op en ik
weet, uit de eerste hand, dat de meeste Rotterdammers dat zijn!’
Ik had echt weinig formele instrumenten. Als ik alleen maar naar de
gemeenteraad had geluisterd, was déze Erasmusbrug er echt niet gekomen.’
Opstelten: ‘Dat hebben we op onze eigen manier ingevuld. Bram met
perron NUL, ik met de prostitutie op de Keileweg, Ahmed met het asielzoe
kerscentrum in IJsselmonde…’
Aboutaleb: ‘De keerzijde is wel dat de gemeenteraad je ook eens een tik
geeft. Dan moet je hier ook gewoon kunnen zeggen dat het niet goed was.
Maar in het algemeen gesproken heb ik ook wat dit betreft de erfenis van
beide heren dankbaar aanvaard.’
Het wonder geschiedt...
Daarmee eindigt het gesprek. Een vrouwelijke bode komt de burgemees
terskamer binnen en kijkt alsof ze getuige is van de wonderbaarlijke
herrijzenis. ‘Alle drie mijn burgemeesters bij elkaar…’ Ze kan het niet
geloven. Lachend poseren de burgemeesters met haar voor een histori
sche foto.
Afscheid
Het afscheid is hartelijk. Zondag zien ze elkaar weer in De Kuip.
Bram Peper moet de strijd met de zwaartekracht weer aan. Op weg naar
de lift wordt hij ondersteund door twee dames die hem op het rechte pad
proberen te houden.
‘The story of your live, meneer Peper’, zeg ik.
‘Pffff, zeg dat wel’, besluit hij met een knipoog.
Ruim baan voor de burgemeester
Een andere specifi ek Rotterdamse traditie is dat de stad veel van haar
burgemeester vraagt en dat hij ook de ruimte krijgt om zijn eigen rol te
spelen. Peper: ‘Hoewel je die soms ook zelf moet creëren. Zeker in mijn tijd.
FRANK VIJG
VINCENT VAN DORDRECHT
Bekijk de video
FRIENDSINBUSINESS.NL
RUR.NL