ﺑﺨﻮر و ﻇﺮوف را و ﻋﺸﺮ ﮔﻨﺪم و ﺷﺮاب و روﻏﻦ را ﮐﻪ ﻓﺮﯾﻀﻪ ﻻوﯾﺎن و ﻣﻐﻨﯿﺎن و درﺑﺎﻧﺎن ﺑﻮد و
ﻫﺪاﯾﺎی اﻓﺮاﺷﺘﻨﯽ ﮐﺎﻫﻨﺎن را ﻣﯽﮔﺬاﺷﺘﻨﺪ. 6و در ﻫﻤﻪ آن وﻗﺖ، ﻣﻦ در اورﺷﻠﯿﻢ ﻧﺒﻮدم زﯾﺮا در ﺳﺎل
ﺳﯽ و دوم ارﺗﺤﺸﺴﺘﺎ ﭘﺎدﺷﺎه ﺑﺎﺑﻞ، ﻧﺰد ﭘﺎدﺷﺎه رﻓﺘﻢ و ﺑﻌﺪ از اﯾﺎﻣﯽ ﭼﻨﺪ از ﭘﺎدﺷﺎه رﺧﺼﺖ ﺧﻮاﺳﺘﻢ.
7و ﭼﻮن ﺑﻪ اورﺷﻠﯿﻢ رﺳﯿﺪم، از ﻋﻤﻞ زﺷﺘﯽ ﮐﻪ اﻟﯿﺎﺷﯿﺐ درﺑﺎره ﻃﻮﺑﯿﺎ ﮐﺮده ﺑﻮد، از اﯾﻨﮑﻪ ﺣﺠﺮهای
ﺑﺮاﯾﺶ در ﺻﺤﻦ ﺧﺎﻧﻪ ﺧﺪا ﺗﺮﺗﯿﺐ ﻧﻤﻮده ﺑﻮد، آﮔﺎه ﺷﺪم. 8و اﯾﻦ اﻣﺮ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻦ ﺑﺴﯿﺎر ﻧﺎﭘﺴﻨﺪ آﻣﺪه،
ﭘﺲ ﺗﻤﺎﻣﯽ اﺳﺒﺎب ﺧﺎﻧﻪ ﻃﻮﺑﯿﺎ را از ﺣﺠﺮه ﺑﯿﺮون رﯾﺨﺘﻢ. 9و اﻣﺮ ﻓﺮﻣﻮدم ﮐﻪ ﺣﺠﺮه را ﺗﻄﻬﯿﺮ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪ
و ﻇﺮوف ﺧﺎﻧﻪ ﺧﺪا و ﻫﺪاﯾﺎ و ﺑﺨﻮر را در آن ﺑﺎز آوردم.
01و ﻓﻬﻤﯿﺪم ﮐﻪ ﺣﺼﻪﻫﺎی ﻻوﯾﺎن را ﺑﻪ اﯾﺸﺎن ﻧﻤﯽدادﻧﺪ و از اﯾﻦ ﺟﻬﺖ، ﻫﺮ ﮐﺪام از ﻻوﯾﺎن و
ﻣﻐﻨﯿﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﺸﻐﻮل ﺧﺪﻣﺖ ﻣﯽﺑﻮدﻧﺪ، ﺑﻪ ﻣﺰرﻋﻪﻫﺎی ﺧﻮﯾﺶ ﻓﺮار ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ. 11ﭘﺲ ﺑﺎ ﺳﺮوران
ﻣﺸﺎﺟﺮه ﻧﻤﻮده، ﮔﻔﺘﻢ ﭼﺮا درﺑﺎره ﺧﺎﻧﻪ ﺧﺪا ﻏﻔﻠﺖ ﻣﯽﻧﻤﺎﯾﻨﺪ. و اﯾﺸﺎن را ﺟﻤﻊ ﮐﺮده، در ﺟﺎﯾﻬﺎی
اﯾﺸﺎن ﺑﺮﻗﺮار ﻧﻤﻮدم. 21و ﺟﻤﯿﻊ ﯾﻬﻮدﯾﺎن، ﻋﺸﺮ ﮔﻨﺪم و ﻋﺼﯿﺮ اﻧﮕﻮر و روﻏﻦ را در ﺧﺰاﻧﻪﻫﺎ آوردﻧﺪ.
31و ﺷﻠﻤﯿﺎی ﮐﺎﻫﻦ و ﺻﺎدوق ﮐﺎﺗﺐ و ﻓﺪاﯾﺎ را ﮐﻪ از ﻻوﯾﺎن ﺑﻮد، ﺑﺮ ﺧﺰاﻧﻪﻫﺎ ﮔﻤﺎﺷﺘﻢ و ﺑﻪ ﭘﻬﻠﻮی
اﯾﺸﺎن، ﺣﺎﻧﺎن ﺑﻦ زﮐﻮر ﺑﻦ ﻣﺘﻨﯿﺎ را، زﯾﺮا ﮐﻪ ﻣﺮدم اﯾﺸﺎن را اﻣﯿﻦ ﻣﯽﭘﻨﺪاﺷﺘﻨﺪ و ﮐﺎر اﯾﺸﺎن اﯾﻦ ﺑﻮد
ﮐﻪ ﺣﺼﻪﻫﺎی ﺑﺮادران ﺧﻮد را ﺑﻪ اﯾﺸﺎن ﺑﺪﻫﻨﺪ.
41ای ﺧﺪاﯾﻢ ﻣﺮا درﺑﺎره اﯾﻦ ﮐﺎر ﺑﯿﺎد آور و ﺣﺴﻨﺎﺗﯽ را ﮐﻪ ﺑﺮای ﺧﺎﻧﻪ ﺧﺪای ﺧﻮد و وﻇﺎﯾﻒ
آن ﮐﺮدهام ﻣﺤﻮ ﻣﺴﺎز.
51در آن رو