FCHD OPVBIBLE | Page 30

‫42‬ ‫و اﺑﺮاﻫﯿﻢ ﭘﯿﺮ و ﺳﺎﻟﺨﻮرده ﺷﺪ، و ﺧﺪاوﻧﺪ، اﺑﺮاﻫﯿﻢ را در ﻫﺮ ﭼﯿﺰ ﺑﺮﮐﺖ داد.‬ ‫2و اﺑﺮاﻫﯿﻢ ﺑﻪ ﺧﺎدم ﺧﻮد ﮐﻪ ﺑﺰرگ ﺧﺎﻧﻪ وی و ﺑﺮ ﺗﻤﺎم ﻣﺎﯾﻤﻠﮏ او ﻣﺨﺘﺎر ﺑﻮد، ﮔﻔﺖ: »اﮐﻨﻮن دﺳﺖ‬ ‫ﺧﻮد را زﯾﺮ ران ﻣﻦ ﺑﮕﺬار. 3و ﺑﻪ ﯾﻬﻮه، ﺧﺪای آﺳﻤﺎن و ﺧﺪای زﻣﯿﻦ، ﺗﻮ را ﻗﺴﻢ ﻣﯽدﻫﻢ، ﮐﻪ زﻧﯽ‬ ‫ﺑﺮای ﭘﺴﺮم از دﺧﺘﺮان ﮐﻨﻌﺎﻧﯿﺎن ﮐﻪ در ﻣﯿﺎن اﯾﺸﺎن ﺳﺎﮐﻨﻢ ﻧﮕﯿﺮی، 4ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻪ وﻻﯾﺖ ﻣﻦ و ﺑﻪ ﻣﻮﻟﺪم‬ ‫ﺑﺮوی، و از آﻧﺠﺎ زﻧﯽ ﺑﺮای ﭘﺴﺮم اﺳﺤﺎق ﺑﮕﯿﺮی.« 5ﺧﺎدم ﺑﻪ وی ﮔﻔﺖ: »ﺷﺎﯾﺪ آن زن راﺿﯽ ﻧﺒﺎﺷﺪ‬ ‫ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺑﺪﯾﻦ زﻣﯿﻦ ﺑﯿﺎﯾﺪ؟ آﯾﺎ ﭘﺴﺮت را ﺑﺪان زﻣﯿﻨﯽ ﮐﻪ از آن ﺑﯿﺮون آﻣﺪی، ﺑﺎزﺑﺮم؟« 6اﺑﺮاﻫﯿﻢ‬ ‫وی را ﮔﻔﺖ: »زﻧﻬﺎر، ﭘﺴﺮ ﻣﺮا ﺑﺪاﻧﺠﺎ ﺑﺎز ﻣﺒﺮی. 7ﯾﻬﻮه، ﺧـﺪای آﺳﻤـﺎن ﮐﻪ ﻣﺮا از ﺧﺎﻧﻪ ﭘﺪرم و از‬ ‫زﻣﯿﻦ ﻣﻮﻟﺪ ﻣﻦ ﺑﯿﺮون آورد و ﺑﻪ ﻣﻦ ﺗﮑﻠﻢ ﮐﺮد و ﻗﺴﻢ ﺧﻮرده، ﮔﻔﺖ: "ﮐﻪ اﯾﻦ زﻣﯿﻦ را ﺑﻪ ذرﯾﺖ ﺗﻮ‬ ‫ﺧﻮاﻫﻢ داد." او ﻓﺮﺷﺘﻪ ﺧﻮد را ﭘﯿﺶ روی ﺗﻮ ﺧﻮاﻫﺪ ﻓﺮﺳﺘﺎد، ﺗﺎ زﻧﯽ ﺑﺮای ﭘﺴﺮم از آﻧﺠﺎ ﺑﮕﯿﺮی. اﻣﺎ‬ ‫8اﮔﺮ آن زن از آﻣﺪن ﺑﺎ ﺗﻮ رﺿﺎ ﻧﺪﻫﺪ، از اﯾﻦ ﻗﺴﻢ ﻣﻦ ﺑﺮی ﺧﻮاﻫﯽ ﺑﻮد، ﻟﯿﮑﻦ زﻧﻬﺎر ﭘﺴﺮ ﻣﺮا ﺑﺪاﻧﺠﺎ‬ ‫ﺑﺎز ﻧﺒﺮی.« 9ﭘﺲ ﺧﺎدم دﺳﺖ ﺧﻮد را زﯾﺮ ران آﻗﺎی ﺧﻮد اﺑﺮاﻫﯿﻢ ﻧﻬﺎد، و در اﯾﻦ اﻣﺮ ﺑﺮای او ﻗﺴﻢ‬ ‫ﺧﻮرد.‬ ‫01و ﺧﺎدم ده ﺷﺘﺮ، از ﺷﺘﺮان آﻗﺎی ﺧﻮد ﮔﺮﻓﺘﻪ، ﺑﺮﻓﺖ. و ﻫﻤﻪ اﻣﻮال ﻣﻮﻻﯾﺶ ﺑﻪ دﺳﺖ او‬ ‫ﺑﻮد. ﭘﺲ رواﻧﻪ ﺷﺪه، ﺑﻪ ﺷﻬﺮ ﻧﺎﺣﻮر در ارام ﻧﻬﺮﯾﻦ آﻣﺪ. 11و ﺑﻪ وﻗﺖ ﻋﺼﺮ، ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ زﻧﺎن ﺑﺮای‬ ‫ﮐﺸﯿﺪن آب ﺑﯿﺮون ﻣﯽآﻣﺪﻧﺪ، ﺷﺘﺮان ﺧﻮد را در ﺧﺎرج ﺷﻬﺮ، ﺑﺮ ﻟﺐ ﭼﺎه آب ﺧﻮاﺑﺎﻧﯿﺪ. 21و ﮔﻔﺖ:‬ ‫»ای ﯾﻬﻮه، ﺧﺪای آﻗﺎﯾﻢ اﺑﺮاﻫﯿﻢ، اﻣﺮوز ﻣﺮا ﮐﺎﻣﯿﺎب ﺑﻔﺮﻣﺎ، و ﺑﺎ آﻗﺎﯾﻢ اﺑﺮاﻫﯿﻢ اﺣﺴﺎن ﺑﻨﻤﺎ. 31اﯾﻨﮏ‬ ‫ﻣﻦ ﺑﺮ اﯾﻦ ﭼﺸﻤﻪ آب اﯾﺴﺘﺎدهام، و دﺧﺘﺮان اﻫﻞ اﯾﻦ ﺷﻬﺮ، ﺑﻪ ﺟﻬﺖ ﮐﺸﯿﺪن آب ﺑﯿﺮون ﻣﯽآﯾﻨﺪ.‬ ‫41ﭘﺲ ﭼﻨﯿﻦ ﺑﺸﻮد ﮐﻪ آن دﺧﺘﺮی ﮐﻪ ﺑﻪ وی ﮔﻮﯾﻢ: "ﺳﺒﻮی ﺧﻮد را ﻓﺮودآر ﺗﺎ ﺑﻨﻮﺷﻢ"، و او ﮔﻮﯾﺪ:‬ ‫"ﺑﻨﻮش و ﺷﺘﺮاﻧﺖ را ﻧﯿﺰ ﺳﯿﺮاب ﮐﻨﻢ"، ﻫﻤﺎن ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﻧﺼﯿﺐ ﺑﻨﺪه ﺧﻮد اﺳﺤﺎق ﮐﺮده ﺑﺎﺷﯽ، ﺗﺎ‬ ‫ﺑﺪﯾﻦ، ﺑﺪاﻧﻢ ﮐﻪ ﺑﺎ آﻗﺎﯾﻢ اﺣﺴﺎن ﻓﺮﻣﻮدهای.«‬ ‫51و او ﻫﻨﻮز از ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻦ ﻓﺎرغ ﻧﺸﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ ﻧﺎﮔﺎه، رﻓﻘﻪ، دﺧﺘﺮ ﺑﺘﻮﺋﯿﻞ، ﭘﺴﺮ ﻣﻠﮑﻪ، زن‬ ‫ﻧﺎﺣﻮر، ﺑﺮادر اﺑﺮاﻫﯿﻢ، ﺑﯿﺮون آﻣﺪ و ﺳﺒﻮﯾﯽ ﺑﺮ ﮐﺘﻒ داﺷﺖ. 61و آن دﺧﺘﺮ ﺑﺴﯿﺎر ﻧﯿﮑﻮﻣﻨﻈﺮ و ﺑﺎﮐﺮه‬ ‫ﺑﻮد، و ﻣﺮدی او را ﻧﺸﻨﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮد. ﭘﺲ ﺑﻪ ﭼﺸﻤﻪ ﻓﺮورﻓﺖ، و ﺳﺒﻮی ﺧﻮد را ﭘﺮ ﮐﺮده، ﺑﺎﻻ آﻣﺪ.‬ ‫71آﻧﮕﺎه ﺧﺎدم ﺑﻪ اﺳﺘﻘﺒﺎل او ﺑﺸﺘﺎﻓﺖ و ﮔﻔﺖ: »ﺟﺮﻋﻪای آب از ﺳﺒﻮی ﺧﻮد ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﻨﻮﺷﺎن.«‬ ‫81ﮔﻔﺖ: »ای آﻗﺎی ﻣﻦ ﺑﻨﻮش«، و ﺳﺒﻮی ﺧﻮد را ﺑﺰودی ﺑﺮ دﺳﺖ ﺧﻮد ﻓﺮودآورده، او را ﻧﻮﺷﺎﻧﯿﺪ.‬ ‫ﮐﺘﺎب ﭘﯿﺪاﯾﺶ / ﻓﺼﻞ ﺑﯿﺴﺖ و ﭼﻬﺎرم‬ ‫03‬