FCHD OPVBIBLE | Page 30
42
و اﺑﺮاﻫﯿﻢ ﭘﯿﺮ و ﺳﺎﻟﺨﻮرده ﺷﺪ، و ﺧﺪاوﻧﺪ، اﺑﺮاﻫﯿﻢ را در ﻫﺮ ﭼﯿﺰ ﺑﺮﮐﺖ داد.
2و اﺑﺮاﻫﯿﻢ ﺑﻪ ﺧﺎدم ﺧﻮد ﮐﻪ ﺑﺰرگ ﺧﺎﻧﻪ وی و ﺑﺮ ﺗﻤﺎم ﻣﺎﯾﻤﻠﮏ او ﻣﺨﺘﺎر ﺑﻮد، ﮔﻔﺖ: »اﮐﻨﻮن دﺳﺖ
ﺧﻮد را زﯾﺮ ران ﻣﻦ ﺑﮕﺬار. 3و ﺑﻪ ﯾﻬﻮه، ﺧﺪای آﺳﻤﺎن و ﺧﺪای زﻣﯿﻦ، ﺗﻮ را ﻗﺴﻢ ﻣﯽدﻫﻢ، ﮐﻪ زﻧﯽ
ﺑﺮای ﭘﺴﺮم از دﺧﺘﺮان ﮐﻨﻌﺎﻧﯿﺎن ﮐﻪ در ﻣﯿﺎن اﯾﺸﺎن ﺳﺎﮐﻨﻢ ﻧﮕﯿﺮی، 4ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻪ وﻻﯾﺖ ﻣﻦ و ﺑﻪ ﻣﻮﻟﺪم
ﺑﺮوی، و از آﻧﺠﺎ زﻧﯽ ﺑﺮای ﭘﺴﺮم اﺳﺤﺎق ﺑﮕﯿﺮی.« 5ﺧﺎدم ﺑﻪ وی ﮔﻔﺖ: »ﺷﺎﯾﺪ آن زن راﺿﯽ ﻧﺒﺎﺷﺪ
ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺑﺪﯾﻦ زﻣﯿﻦ ﺑﯿﺎﯾﺪ؟ آﯾﺎ ﭘﺴﺮت را ﺑﺪان زﻣﯿﻨﯽ ﮐﻪ از آن ﺑﯿﺮون آﻣﺪی، ﺑﺎزﺑﺮم؟« 6اﺑﺮاﻫﯿﻢ
وی را ﮔﻔﺖ: »زﻧﻬﺎر، ﭘﺴﺮ ﻣﺮا ﺑﺪاﻧﺠﺎ ﺑﺎز ﻣﺒﺮی. 7ﯾﻬﻮه، ﺧـﺪای آﺳﻤـﺎن ﮐﻪ ﻣﺮا از ﺧﺎﻧﻪ ﭘﺪرم و از
زﻣﯿﻦ ﻣﻮﻟﺪ ﻣﻦ ﺑﯿﺮون آورد و ﺑﻪ ﻣﻦ ﺗﮑﻠﻢ ﮐﺮد و ﻗﺴﻢ ﺧﻮرده، ﮔﻔﺖ: "ﮐﻪ اﯾﻦ زﻣﯿﻦ را ﺑﻪ ذرﯾﺖ ﺗﻮ
ﺧﻮاﻫﻢ داد." او ﻓﺮﺷﺘﻪ ﺧﻮد را ﭘﯿﺶ روی ﺗﻮ ﺧﻮاﻫﺪ ﻓﺮﺳﺘﺎد، ﺗﺎ زﻧﯽ ﺑﺮای ﭘﺴﺮم از آﻧﺠﺎ ﺑﮕﯿﺮی. اﻣﺎ
8اﮔﺮ آن زن از آﻣﺪن ﺑﺎ ﺗﻮ رﺿﺎ ﻧﺪﻫﺪ، از اﯾﻦ ﻗﺴﻢ ﻣﻦ ﺑﺮی ﺧﻮاﻫﯽ ﺑﻮد، ﻟﯿﮑﻦ زﻧﻬﺎر ﭘﺴﺮ ﻣﺮا ﺑﺪاﻧﺠﺎ
ﺑﺎز ﻧﺒﺮی.« 9ﭘﺲ ﺧﺎدم دﺳﺖ ﺧﻮد را زﯾﺮ ران آﻗﺎی ﺧﻮد اﺑﺮاﻫﯿﻢ ﻧﻬﺎد، و در اﯾﻦ اﻣﺮ ﺑﺮای او ﻗﺴﻢ
ﺧﻮرد.
01و ﺧﺎدم ده ﺷﺘﺮ، از ﺷﺘﺮان آﻗﺎی ﺧﻮد ﮔﺮﻓﺘﻪ، ﺑﺮﻓﺖ. و ﻫﻤﻪ اﻣﻮال ﻣﻮﻻﯾﺶ ﺑﻪ دﺳﺖ او
ﺑﻮد. ﭘﺲ رواﻧﻪ ﺷﺪه، ﺑﻪ ﺷﻬﺮ ﻧﺎﺣﻮر در ارام ﻧﻬﺮﯾﻦ آﻣﺪ. 11و ﺑﻪ وﻗﺖ ﻋﺼﺮ، ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ زﻧﺎن ﺑﺮای
ﮐﺸﯿﺪن آب ﺑﯿﺮون ﻣﯽآﻣﺪﻧﺪ، ﺷﺘﺮان ﺧﻮد را در ﺧﺎرج ﺷﻬﺮ، ﺑﺮ ﻟﺐ ﭼﺎه آب ﺧﻮاﺑﺎﻧﯿﺪ. 21و ﮔﻔﺖ:
»ای ﯾﻬﻮه، ﺧﺪای آﻗﺎﯾﻢ اﺑﺮاﻫﯿﻢ، اﻣﺮوز ﻣﺮا ﮐﺎﻣﯿﺎب ﺑﻔﺮﻣﺎ، و ﺑﺎ آﻗﺎﯾﻢ اﺑﺮاﻫﯿﻢ اﺣﺴﺎن ﺑﻨﻤﺎ. 31اﯾﻨﮏ
ﻣﻦ ﺑﺮ اﯾﻦ ﭼﺸﻤﻪ آب اﯾﺴﺘﺎدهام، و دﺧﺘﺮان اﻫﻞ اﯾﻦ ﺷﻬﺮ، ﺑﻪ ﺟﻬﺖ ﮐﺸﯿﺪن آب ﺑﯿﺮون ﻣﯽآﯾﻨﺪ.
41ﭘﺲ ﭼﻨﯿﻦ ﺑﺸﻮد ﮐﻪ آن دﺧﺘﺮی ﮐﻪ ﺑﻪ وی ﮔﻮﯾﻢ: "ﺳﺒﻮی ﺧﻮد را ﻓﺮودآر ﺗﺎ ﺑﻨﻮﺷﻢ"، و او ﮔﻮﯾﺪ:
"ﺑﻨﻮش و ﺷﺘﺮاﻧﺖ را ﻧﯿﺰ ﺳﯿﺮاب ﮐﻨﻢ"، ﻫﻤﺎن ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﻧﺼﯿﺐ ﺑﻨﺪه ﺧﻮد اﺳﺤﺎق ﮐﺮده ﺑﺎﺷﯽ، ﺗﺎ
ﺑﺪﯾﻦ، ﺑﺪاﻧﻢ ﮐﻪ ﺑﺎ آﻗﺎﯾﻢ اﺣﺴﺎن ﻓﺮﻣﻮدهای.«
51و او ﻫﻨﻮز از ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻦ ﻓﺎرغ ﻧﺸﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ ﻧﺎﮔﺎه، رﻓﻘﻪ، دﺧﺘﺮ ﺑﺘﻮﺋﯿﻞ، ﭘﺴﺮ ﻣﻠﮑﻪ، زن
ﻧﺎﺣﻮر، ﺑﺮادر اﺑﺮاﻫﯿﻢ، ﺑﯿﺮون آﻣﺪ و ﺳﺒﻮﯾﯽ ﺑﺮ ﮐﺘﻒ داﺷﺖ. 61و آن دﺧﺘﺮ ﺑﺴﯿﺎر ﻧﯿﮑﻮﻣﻨﻈﺮ و ﺑﺎﮐﺮه
ﺑﻮد، و ﻣﺮدی او را ﻧﺸﻨﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮد. ﭘﺲ ﺑﻪ ﭼﺸﻤﻪ ﻓﺮورﻓﺖ، و ﺳﺒﻮی ﺧﻮد را ﭘﺮ ﮐﺮده، ﺑﺎﻻ آﻣﺪ.
71آﻧﮕﺎه ﺧﺎدم ﺑﻪ اﺳﺘﻘﺒﺎل او ﺑﺸﺘﺎﻓﺖ و ﮔﻔﺖ: »ﺟﺮﻋﻪای آب از ﺳﺒﻮی ﺧﻮد ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﻨﻮﺷﺎن.«
81ﮔﻔﺖ: »ای آﻗﺎی ﻣﻦ ﺑﻨﻮش«، و ﺳﺒﻮی ﺧﻮد را ﺑﺰودی ﺑﺮ دﺳﺖ ﺧﻮد ﻓﺮودآورده، او را ﻧﻮﺷﺎﻧﯿﺪ.
ﮐﺘﺎب ﭘﯿﺪاﯾﺶ / ﻓﺼﻞ ﺑﯿﺴﺖ و ﭼﻬﺎرم
03